Γκριζάρισμα. Μόνο έτσι μπορώ να περιγράψω τη φάση μου τωρά. Μια γκρίζα φάση, ουδέτερη, κρύα. Μάχουμαι να σκεφτώ καθαρά, να βάλω τα πράματα σε μια σειρά λογική που να μπορώ να τα εξηγήσω τζιαι να τα ερμηνεύσω ούλλα. Τόπους τόπους καταφέρνω τα αλλά έτσι άξιππα κάτι μου ξεφεύκει τζιαι ο πύργος μου ολόκληρος καταρρέει. Τζιαι μεινίσκω στη μέση της ερημιάς μ’έναν ύφος απορημένο, με τα σιέρκα στη μέση, συνοφρυωμένη, απογοητευμένη, σχεδόν θυμωμένη, σε ένα γλίορο 360˚ panorama shot. Τζιαι μετά περνά το αεροπλάνο που το North by Northwest τζιαι αρκέφκει τους βομβαρδισμούς τζιαι εγώ αρκέφκω τζιαι βουρώ σαν ηρωίδα σε playstation game να πετάσσουμαι βράχους, βουνά τζιαι λαγκάδια. Πάνω δεξιά στην οθόνη μαζεύκουνται οι πόντοι. Τζιαι τζιαμέ που επήρα φόρα τζιαι θορώ τα combo να πολλινίσκουν πατάς το κουμπούι τζιαι σβήνεις με.

Ε τωρά τι να σου πω.

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου