Εν υπάρχει τίποτε να με φωτίζει τούτον τον τζιαιρό.
Άγχος, πίεση, δουλειά, τζιαι πάλε που την αρκήν. Τζιαι ο χρόνος...ο χρόνος εν θα μου φτάσει ποττέ.
Θέλω να φύει το καλοτζιαίρι, να φύει να ησυχάσω. Εν τζιαι μετανιώνω για τίποτε, στο κάτω κάτω οι επιλογές μου ως τωρά αποδειχτήκαν σωστές αλλά πάλε...αλλά πάλε εν την αντέχω τη γαμοπίεση του χρόνου τούτου. Ούτε το κορμί μου αντέχει την. Ακούω το που μου φωνάζει.
Θέλω ένα φως. Θέλω βιταμίνες. Θέλω να μπορώ να τζιοιμούμαι χωρίς εφιάλτες.

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου