Τα λεωφορεία δαμέ εν μεγάλη ταλαιπωρία. Σήμερα ήμουν έτοιμη να περπατήσω τρία χιλιόμετρα μες την πυρά παρά να κάθουμαι (ε τρόπος του λέγειν) να το καρτερώ να ταράξει. Η κίνηση ενδεχομένως ναν ο κύριος παράγοντας που δυσχεραίνει τη μετακίνηση αλλά τα πράματα σιειροττερεύκουν πολλά όταν εν πυρά τζιαι η μασχαλίλα ζει μεγάλες στιγμές. Ή όταν εν πυρά τζιαι η επιμονή να φορούν μακρομάνικα ενθαρρύνει την αυξημένη παραγωγή μασχαλίλας. Ή ακόμα όταν εν πυρά τζιαι πίττα τζιαι μπίουν μου μες τα μούτρα τη μασχάλη τους (αν είμαι τυχερή χωρίς τρίσιες). Βασικά όταν εν πυρά. You got the point.
Με την ευκαιρία αυτή καταγγέλω τον κωλόγερο παπά που εμπήκε με τα Ray Ban μες το λεωφορείο τζιαι εβρωμούσεν χτιτζιόν που τα δρώματα (oh yes τζιαι μεις δρώνουμεν αλλά εν επιμένουμεν να επιβαρύνουμεν την κατάσταση με το να είμαστεν ντυμένοι στα μάυρα μακρομάνικα που πάνω ως κάτω) τζιαι έθελεν σσιου τζιαι καλά να σηκωθεί κάποιος να κάτσει τζιοίνος επειδή άκουσον άκουσον "εν παπάς". Κατά τα άλλα η υπόλοιπη μέρα ετζιύλισεν μια χαρά. Α, γυρέφκω ποτζιοίνους που κάμνουν copy κλειθκιά. Ένιξερω πώς τους λαλούν.

2 σχόλια:

κλειδαράδες τους λαλούν τζαι τζίνους. πού τους γυρέυκεις;;;

Δρακουλίνα είπε...

Ok I spotted one earlier today.

Δημοσίευση σχολίου