So. Τελικά εν μπορώ να ελέγξω τον ύπνο μου. Παραμιλώ. Τζιαι λαλώ διάφορα. Το σιειρόττερον είναι ότι εν μου λαλεί τι. Τζιαι μετά σκέφτουμαι διάφορα. Ήντα χτιτζιόν να τα κρύφκεις τόσον καλά τα πράματα τζιαι να καρφώνεσαι στον ύπνο σου μετά. Γκρρρ
I miss my friends. Είμαι σίουρη ότι εν επειδή εν μακρυά τζιαι εν τους μιλώ -that is διά ζώσης- που μιλώ στον ύπνο μου.

P.S. Έπιασα base για τα νύσια μου. Συνεπώς είναι μια άκρως καθοριστική βδομάδα.

1 σχόλια:

WOW!
Good luck then!
(για το παραμιλητό, το πιο πιθανό εν ότι εν καταλάβει κανένας ΤΙ λαλείς...συνήθως εν μασημένα!)

Δημοσίευση σχολίου