Μη μου τους κυκλους ταρασσε

Ένιξερω τι μου φταίει. Δουλεύκω πολλές ώρες τζιαι κουράζουμαι. Μπορεί. Μπορεί τζιαι να μεν είμαι σίουρη αν μου αρέσκει η δουλειά μου ακόμα. Σκέφτουμαι τις υπόλοιπες επιλογές που έχω αλλά μοιάζουν μου τουλάχιστον μη ρεαλιστικές τζιαι αφελείς για τα δεδομένα της Κύπρου. Σκέφτουμαι τι άλλο μπορώ να κάμω. Να αφήκω τις επιλογές τούτες ως hobby; Εντάξει. τούτον εν πιο ρεαλιστικό. Έτσι εννα ζω τουλαχιστον.
Τελευταίως νιώθω σαν να αλλάσσω δέρμα. Εν επροσδιόρισα ακόμα τι μου συμβαίνει. Εσκέφτηκα να μεν ξαναγράψω τζιαι να κλείσω τζιαι το blog. Εν κιάρω όμως. Ένιξερω αννεν καλά που κάμνω. Άμαν τα αλλάσσεις πρέπει να τα αλλάσσεις ούλλα όμως έννεν;
Ύστερα σκέφτουμαι να κλείσω πόρτες τζιαι παράθυρα τζιαι να μείνω μες τον κόσμο μου ώσπου να πεθάνω που ηρεμία.
Σκέφτουμαι σχεδόν ότι εν κακό που κάμνω τζιαι γράφω.

For what'll become
is far from wisdom and its bright surprises
for lovers have changed
and they have stopped pretending
that is again a minor offence of what they'd called a game
Underneath the ashes lies a an expectation. More than it'll ever be, it is now fragile.

Οι αθρώποι τελικά φοούνται πολλά πράματα. Κυρίως όμως να εκτίθουνται. Το πιο δύσκολο εν να καταλάβεις ότι φοούνται τζιαι να μεν σε πειράζει που τους δικούς σου κατακτημένους φόβους θωρούν τους ως αδυναμίες. Τζιαι έτσι εννα τους θωρούν πάντα.

The feeling of vanity. Overrides the rest - occasionally.
I know I’ll eventually die. What I’m afraid is that I will get sick and die before the rest override the feeling.
Right now the smallest insignificant trivial things seem to be the most stressing ones. Like doing what I want. Should be simple.



I miss writing things.

This is tiring. And I'm not getting used to it.

This weekend I discovered that some reservations are "just to enter the place" and "not to actually have somewhere to sit". Δεν έσιει καν σημασία το ότι έκαμες την κράτηση μια βδομάδα πριν ούτε ότι επίες σε άλλην πόλη για το κωλομάγαζο. And they actually asked us to leave. And I nearly made her cry for this. Mwahahahaa.

Τελικά έσιει τζιαι γεναίτζιες psycho που σε πρίζουν για να σε κάμουν παρέα or whatever. Ένιξερω αν μου κολλά. Ακόμα. Παίζει ρόλο το ότι εφορούσεν super mini;