I’m glad you like my trophies. It took me years you know.

[…]

People don’t like scars do they. Scars tell stories. And stories can be arcane.

That’s alright.

You shouldn’t tell a story if you know it can’t be understood. People ostracise what they can’t grasp.

It’s ok now.

I decided not to care. And calm my anger. It’s as if I’m the only one who’s getting angry here. So why bother? Doesn’t mean I will make it; doesn’t mean I won’t.

I’m hearing the bells again. Ringing. Ringing. Ringing perfectly orchestrated in every word.

It’s only when I’m sleeping that everything’s so brighter and fine.

But I don’t get sleepy these days. I only do it from force of habit.

I’d like things to be simpler this time. Less extraordinary. Yes, I can live with less extraordinary. I start remembering things you know and I get angry at that stupid insecure creature. I’ve noticed I tend to change my belly ring every time I end something or start something new. I had my last one on for nearly a year I think. Maybe more. I have now discovered a quite different one, long forgotten. I know I’ve been snobbish against that quiet but I have managed to acknowledge the importance of a healthier breathing organism. I hope you can follow this.

I’ve been thinking.
Με τους φίλους μου εν έχω πολλά κοινά μάλλον. Έχουμε διαφορετικά γούστα διασκέδασης, διαφορετικά ενδιαφέροντα. Θέλω ας πούμε να πάω στο χ τόπο/event  τζιαι σκέφτουμαι ότι κανένας εν θα ενδιαφέρεται. Στη θεωρία βρίσκουμεν τα αλλά when it comes to έτσι πράματα, που θέλεις έναν πλάσμα να ενθουσιαστεί με κάτι τζιαι να θέλει να το κάμει με σιοίλια (1000), οι φιλίες μου πάσχουν. Τζιαι ok έσιει πραματα που μπορείς να τα κάμεις μόνος σου τζιαι εν σε κόφτει, αλλά έσιει τζιαι άλλα που εν μπορείς. Εν περιμένω να προσαρμοστούν στα δικά μου γούστα or something, απλά απογοητεύκουμαι που συνειδητοποιώ ότι εν μπορώ να κάμω τίποτε για το θέμα.

Ας πούμε στην προκειμένη φάση two of them are vacationing in Europe, another one is working his ass off, another one is busy δίνει το γάρο της, oh and there’s always the one who’s too obedient to have needs and the one who’s just bored. Μπορεί ναν η πυρά τζιαι παραπονιούμαι, ένιξερω. Maybe Im too demanding. Maybe I should meet new people. Maybe I should have a beer. And relax. In a balcony.



I like making lists. So here it goes.The things I’ve missed:
-Having someone calling me to ask «Τι κάμνεις» and actually mean it
-Cooking for friends
-Watching a stupid film and having a laugh
-Letting my hair down.
-Travelling. Anywhere.

Έβλεπα έναν τύπο μες το αυτοκίνητο έπιαννε τηλέφωνο τζιαι εχαμογέλαν. Εμένα γιατί εν με πιάννει κανένας τζιαι να χαμογελά; Α;
Έσιει τόσες μέρες εν μιλώ. Σήμερα εμίλησα πολλά. Νιώθω 15 πάλε. Γιατί;

So you’re at the beach, half-naked and wet. What could possibly go wrong. Υποτίθεται ο κόσμος χαλαρώνει τζιαι γίνεται πιο κοινωνικός. Τζιαι ενίοτε χαμογελά σου.
Υποτίθεται. Ένιξερω πώς να το εξηγήσω. Μήπως νιώθουν εκτεθειμένοι επειδή φαίνεται το σώμαν τους; Σήμερα εμέτρησα τρεις αντικοινωνικούς τζιαι έναν ενδιαφέρον αλλά non-available τύπο.

Εννα το μαλαθκιάνω πολλά το πράμα.
Σύμφωνα με μιαν ηλίθια σειρά που έβλεπα εχτές ή προχτές με τα ζώδια, το κάρμα μου εν με σκορπιό. Τόσον τζιαιρό δηλαδή εχαραμίζουμουν σε άλλα ζώδια.
Crap. I knew something was wrong.

You’ve taught me plenty. And I taught you back but they were so peculiar the things I taught that you somehow made them a part of you and pretended you were teaching and I’d pretend I was keeping notes. And it was alright for a while. But then you stretched the theories and found new practices.
I want to write a letter and have it engraved in your mind. Transfer the information via a mindscan or something scientific enough to keep it untraced.
It seems now possible enough that you will never know. I’m not sure if I should be sorry or unsatisfied. Right now the latter seems stouter.

It seems now possible enough that no one will ever believe me. And maybe you’ll be well-regarded for rising above. Maybe they’ll even assume I was a bad influence. It’s funny isn’t it? Nearly hilarious.
I won’t finish this. Just not yet. I need to strip you off my pieces first. And then I’ll laugh loud until you burst into flames.

People are ugly. And bad. And they lie.
I've been reading some articles these days. So much fakeness into people. Games and games on games. So-called human relationships.

After my last drinking incident I decided to spend my summer alcohol free.

Yeah right. It's been a while but seems like I can still take it. 

I now have none.
This is either good or bad. Place your bets now.
It's me fearless and it's me terrified.
It's me, isn't it? Dark again. I need to find a new word for dark.

I'm not as smart as people think. And I definitely aint that strong. I’m scared. Of being alone. I now am.
I need to wake up before I’m dead. I can't recapitulate no more.

Spotted:

- Ένας τυπάς να φέφκει με ένα wrangler μετά που pedicure treatment. Ούλλες ποθούν σε, είμαι σίουρη.

- Μια αγενής πωλήτρια που μου εμίλησε στον ενικό. Ναι, είμαι τόσον απαιτητική.

- Μια παρανοϊκή τύπισσα all over the place. Ναι, ναι, εγώ είμαι τούτη.

- Θκυο αχάριστα πλάσματα που σκέφτουνται μόνο το βόλεμμα τους . I can do it as well from now on you know.

- Ένα διπλοκάμπινο πάνω στη νησίδα να μου κόφκει το δρόμο. Γάρε ε γάρε.

I raised my glass to a straight line
and then I froze time
and I scanned the room smiling
while nodding to a face unknown

and now I’m awfully cold
I’m kneeling and running ‘n all
I’m picking the pictures of us
and raising my glass to the past


Νιώθω εξαιρετικά χαζή στα θέματα σχέσεων. Όσον τα πράματα εν στο παιχνίδι, μπορώ να τα χειριστώ πανέξυπνα, διασκεδάζω το τζιαι νιώθω ασφάλεια. Η σχέση όμως εν έναν πράμα που εν μπορώ να χειριστώ, εν ξέρω μάλλον. Η ρουτίνα, η καθημερινότητα, εν πράματα που με κάμνουν να πελαγώνω. Εν μπορώ να διανοηθώ να τζιοιμούμαι δίπλα σε κάποιον θυμωμένη όσο εν μπορώ να διανοηθώ μια σχέση ομαλή χωρίς ένταση, καυγάδες. Με αποτέλεσμα τα βράδια μου να καταλήγουν με εμένα ή να υποφέρω που κάμνω το πρώτο, ή να υποφέρω που έχω το δεύτερο. Σε κάτι φάσεις πιστεύκω ότι έχω ούλλο το δίκαιο του κόσμου που είμαι έτσι τζιαι εν ο άλλος λάθος, σε άλλες πάλε νιώθω ότι είμαι τζιοίνο το λάθος στο κουτούι που εν μπορεί να δει τίποτε άλλο. Εν είμαι σίουρη με ποιανού τα όρια παίζω, τα δικά μου ώρες ώρες μοιάζουν ναν παρανοϊκά ατέλειωτα. Θέλω ένα manual, κάτι να μου λαλεί τι να κάμνω, κάτι σε troubleshooting information, όπως τες οδηγίες στο χαρτί αν ξιχάσεις ένα χάπι.Παρεμπιπτόντως, κατά κάποιο τρόπο έκοψα το κάπνισμα χωρίς να το καταλάβω. Εντάξει, ένα μέσα μέσα εν μετρά, έχω να πιάσω πακέτο τουλάχιστον ένα μήνα.

Learning to lie back
But not yet ready

Ως καχύποπτος άθρωπος εν μπορώ να καθησυχαστώ αν δε βάλω υπογραφή. Αλλά ήβρα δουλειά. Αν κάτσει τζιαι κάτι άλλο που περιμένω ακόμα καλλύττερα.

Διακοπές τίποτε. Όπως το θωρώ εννα τη φκάλουμε με καμμιά θάλασσα τα σαββατοκυρίακα, ούτε καν διήμερο μάλλον. Εκτός αν με σκεφτούν καθόλου κάτι γνωστοί με εξοχικά ποτζί ποδά. Χλωμόν όμως. Η δουλειά αρκέφκει που σεπτέμβρη άρα μέχρι τότε πρέπει να τη φκάλω χωρίς λεφτά άρα διακοπές πριν τα χριστούγεννα αποκλείεται. Εσκέφτηκα να βάλω σε εφαρμογή το σχέδιο του κουκουμά. Πόσα εννα συνάω όμως το μήνα; Επίσης θέλω εναλλακτικούς τροπους διασκέδασης που ναν απαραίτητα οικονομικοί. Εν μπορώ να σκεφτώ τίποτε που να μεν θέλει λεφτά, μόνο τζιαι μόνο πεζίνες να βάλεις...
Θέλω να γράψω κατιτίς αλλά θέλω το χρόνο μου.