Μη μου τους κυκλους ταρασσε

Να λαλείς όσο πιο ευγενικά μπορείς σε άνθρωπο που συναναστρέφεσαι επαγγελματικά ότι εν ενδιαφέρεσαι να γίνει κάτι μεταξύ σας τζιαι να σου λαλεί πόσο χαιρεται που εξελίχθηκε χαλαρά η φάση τζιαι "εν τρέχει τίποτε, είπα να δοκιμάσω, εκτιμώ το που είσουν ειλικρινής" τζιαι την επόμενη φορά που το θωρείς έξω τζιαι πάεις με χαρά να το σιερετίσεις να σου λαλεί επιδεικτικά "θύμισμου το όνομα σου; δρακουλίνα είπαμε;" Πόσο κόμπλεξ ρε κουμπάρε.

Να κάμνει ο άλλος ότι εν σε ξέρει επειδή ήβρεν γκόμενα. Φίλος, όι πρώην. Το 2016.

Να σε σταματά αστυνομικός για να σε γράψει τζιαι να σου κολλά, τζιαι επειδή έσιει τζιαι τα στοιχεία σου να σε κάμνει add στο facebook. Delete.

Να απορρίπτει όποια κοπέλλα γνωρίσει με ύφος κριτή παρακμιακού talent show που προσπαθεί να κάμει νούμερα "λυπάμαι, δε με κέρδισες". Ο τύπος. Ο άχαρος, άοσμος, εθισμένος στο facebook, "εν-έχω-καν-six-pack-για-να-το-παίζω-γκόμενος" τύπος.

ότι το πρωί κατά τις 3 ενώ οδηγούσα στο highway, για λλία δευτερόλεπτα εκοπήκαν μου τα ήπατα νομίζοντας ότι είδα ένα ιπτάμενο δίσκο να διασχίζει τον αυτοκινητόδρομο. Ήταν ένα φορτηγό με ψυχεδελικό φωτισμό. Σε στροφή.

Επειδή κάποιες μέρες ζω σε ένα παράλληλο low-budget sci-fi σύμπαν.

Αν είσαι γυναίκα, εν σε λαμβάνουν υπόψην.
Αν είσαι μιτσιά, έκατσες πάνω.
Αν είσαι άσαστη, εννα σε δουν υποτιμητικά.
Αν είσαι περιποιημένη, εννα σε δουν που πάνω ως κάτω. Κατίσιη σου.
Αν είσαι ευγενική, πατούν σε.
Αν τους απαντήσεις πίσω, απλά "μα ποια είσαι νομίζεις;"
Έννεν θέμα δημόσιων υπηρεσιών μόνο. Εν παντού. Μηδέν επαγγελματισμός, μηδέν ευγένεια.
Εν δέχουμαι ότι εν ούλλοι γάροι. Απλά εν βρίσκω τους υπόλοιπους.
Τι πρέπει να κάμω δηλαδή για μια σωστή αντιμετώπιση; Να περιμένω να γινώ 50 να φαίνουμαι με παραπάνω κύρος; Να είμαι άσιημη; Να πιέννω με τες πυζιάμες μου; Να προσλάβω έναν macho τύπο α λα Jason Statham τζιαι να του κάμνω εξουσιοδοτήσεις να μου κάμνει τες δουλειές μου τζιαι να μεν πιέννω πούποτε;