Μη μου τους κυκλους ταρασσε

Γκριζάρισμα. Μόνο έτσι μπορώ να περιγράψω τη φάση μου τωρά. Μια γκρίζα φάση, ουδέτερη, κρύα. Μάχουμαι να σκεφτώ καθαρά, να βάλω τα πράματα σε μια σειρά λογική που να μπορώ να τα εξηγήσω τζιαι να τα ερμηνεύσω ούλλα. Τόπους τόπους καταφέρνω τα αλλά έτσι άξιππα κάτι μου ξεφεύκει τζιαι ο πύργος μου ολόκληρος καταρρέει. Τζιαι μεινίσκω στη μέση της ερημιάς μ’έναν ύφος απορημένο, με τα σιέρκα στη μέση, συνοφρυωμένη, απογοητευμένη, σχεδόν θυμωμένη, σε ένα γλίορο 360˚ panorama shot. Τζιαι μετά περνά το αεροπλάνο που το North by Northwest τζιαι αρκέφκει τους βομβαρδισμούς τζιαι εγώ αρκέφκω τζιαι βουρώ σαν ηρωίδα σε playstation game να πετάσσουμαι βράχους, βουνά τζιαι λαγκάδια. Πάνω δεξιά στην οθόνη μαζεύκουνται οι πόντοι. Τζιαι τζιαμέ που επήρα φόρα τζιαι θορώ τα combo να πολλινίσκουν πατάς το κουμπούι τζιαι σβήνεις με.

Ε τωρά τι να σου πω.

I’m kind of tired. Having you in mind, I mean. You existing in there as if you were another suppressed me. It’s difficult, you know. Having to wait and wait and wait again before forcing me into confession. It’s difficult. You know it’s difficult, right? So if I give up would you forgive me? Not that I’ve ever been a remorseful person; you definitely know that. I wish I was telepathic. Then I could haunt your mind. Isn’t that what you do with mine?

Give me a break, will you?

I wish I could format my brain. Selectively for sure.

You recall the times when you could just touch what you wanted? Feel and squeeze it and own it and live it. I don’t. I remember playing hide and seek and getting lost because of running too far away.

I’m tired now. I need someone to come on a rescue mission.

Babe, I’m not angry anymore. Just teach me how to start over again.

My only salvation would be to be constantly drunk without the side effects of hangovers.

Then I could finally call you at four a.m. and tell you that I just fucking need you. And that you should fucking be here. With no regrets.

The point of no return.

Have we reached that? Or have we just passed it by?

Aren’t you afraid of missing it? I know I am.

He said: No more pressure please.

She said: No more pain please.

And they both hanged up.

She remained hanging on the phone. He remained hanging on his fears.

Running a thousand miles away from you. And it still hurts you know.

I think we’ve just reached it. I’ll bet on that.

The end of days. I can feel it coming.
I can feel it crawling down my foot and it's making my toes numb.
I can smell that burning smell of the last forgotten slice of bread in the toaster that started the fire.
As if I've got a fucking charisma.
Fuck you, I won't do what you tell me!

Το να βασίζουμαι σε ανθρώπους εν που τα πράματα που απεχθάνουμε παραπάνω. Επειδή πολλά απλά ξέρω ότι κανένας εν μπορεί να ανταποκριθεί σε τζίνα που ζητώ τζιαι έχω ανάγκη την εκάστοτε στιγμή. Εκτός που τη μάμμα μου. Σαν την αγκαλιάν τζιαι τα φιλιά της εν έσιει τίποτε στον κόσμο. Καλημέρα μάμμα.

Εν ώρες που εν λες τζιαι φκένεις που το σώμα σου τζιαι κάθεσαι στην καρέκλα απέναντι τζιαι θωρείς σε. Θωρείς την έκφραση του προσώπου σου, τζίνους τους τόπους που είσαι σίουρος ότι εννα φκουν τζιαμέ οι πρώτες ρυτίδες, θωρείς ίνταλος σε θωρείς, παρόλο που ένιξερεις ότι κάθεσαι τζιαμέ απέναντι σου. Θωρείς τα μάθκια σου τα ποκαματισμένα, τη στάση του σώματος σου ίνταλος κάθεσαι. Θωρείς σε που μαραζώνεις αλλά έσιεις τζίνη την ουδέτερην έκφραση προσώπου που φαίνεσαι απλά παγωμένος. Τζιαι μετά απλά παρετάς να θωρείς γιατί εν αντέχεις τζιαι εν θέλεις να κλάψεις πάλε όπως το μωρό. Τζιαι πάεις ξανά πίσω, στον τόπο σου. Ανατρισιάζεις λλίο τζίντην ώρα που ξαναμπαίνεις τζιαι απλώθεις αυτόματα το σιέρι σου να στρίψεις τσιγάρο.

The endless torture of memory.

Remembering words. Recollecting feelings. Recapturing smells.

I’m not sure what to do with them. I think I’ll postpone my brainwashing for a couple of days again.

I remember. There are some scary people out there.

*And the land is dark
And the moon is the only light we'll see
No I won't be afraid
No I won't be afraid
Just as long as you stand by me, stand by me

You act as if I am the one changning. But I've met a thousand different faces of you.
The good, the bad, (never the ugly) the pissed off, the dont-wanna-talk-to-you-right-now, the give-me-a-break-will-you, the tender, the soft, the fragile, the stay-with-me and the go-away. These are not chameleon features, luv.
I wanna wake up in your world. You wanna fall asleep in mine but wake up ten years earlier.

Κάποτε. Κάποτε κατακλύζουν με κάτι σκέψεις γεμάτες προβληματισμούς τζιαι ενοχές τζιαι αμφιβολίες τζιαι φόβους. Ναι, παραπάνω εν φόβους νομίζω. Νιώθω συχνά την ανάγκη να χωθώ μες τα δάκρυα μου έτσι για να εξαγνιστώ. Εβαρέθηκα το όμως, παραπάνω κακό μου κάμνει. Εννα τα αλλάξω ούλλα, αποφάσισα το. Ακόμα τζιαι έτσι όμως τι κάμνω με τους φόβους? Θωρώ αθρώπους γυρώ μου που εν επιτρέπουν στον εαυτό τους να φοάται, εν τους επιτρέπουν να μαραζώσουν, να ππέσουν κάτω τζιαι να δουν οι άλλοι τις αδυναμίες τους. Ξέρω ότι ενδεχομένως να μεννεν ότι πιο υγιές αλλά για μένα εν καλύτερο που τούτο που κάμνω τωρά. Τζιαι ξέρω το επειδή κάποτε τζιαι γω ήμουν έτσι, ώσπου είπαν μου ότι έγινα αναίσθητη τζιαι έχτισα τείχη με τάφρους, με καταπέλτες τζιαι ελεύθερους σκοπευτές στις πολεμίστρες για να μεν μπαίνει κάνενας. Ώσπου τζιαι εμπήκε, τζιαι μετά εππέσαν ούλλα κάτω. Θέλω το πίσω το τείχος μου, θέλω να με ξανάβρω, θέλω να ξαναφκάλω δόντια γιατί το ημέρωμα εν μου πάει. Νιώθω διμμένη, όπως έναν άγριο ζώο που μέσα του εγέρασε τζιαι εκουράστηκε τζιαι αποδέχτηκε τα δεσμά του. Νιώθω ότι είμαι διμμένη που το λαιμό τζιαι εσταμάτησα να προσπαθώ να φίω. Θέλω να φίω μα ενιξερω πού να παω, όπου νιώθω πως θέλω να πάω μοιάζω να μεν είμαι ευπρόσδεκτη. Λες τζιαι εν ανήκω πούποτε πιον. Λες τζιαι εξοστρακίστηκα που παντού.

το λοιπόν:

• I cried the whole Amazon
• I laughed 'till my face muscles hurt
• I let my eyebrows get thicker
• I moved north
• I tried -after my best friend's encouragement- visiting a psychologist who came out to have more issues than I have so I ended up having sessions with her.
• I finally bought my first little black dress ιμίshιμου. And I love it :)
• I got engaged -kind of
• I got tougher...and more sensitive...so I'm back where I started

I'm thinking of tons of other things but then again this might jeopardise my secret identity. I think the eyebrows clue was more than enough.
Fuck, never write unless you are sober
never write unless you are sober
never write unless you are sober