Μη μου τους κυκλους ταρασσε

Εν ώρες που εν λες τζιαι φκένεις που το σώμα σου τζιαι κάθεσαι στην καρέκλα απέναντι τζιαι θωρείς σε. Θωρείς την έκφραση του προσώπου σου, τζίνους τους τόπους που είσαι σίουρος ότι εννα φκουν τζιαμέ οι πρώτες ρυτίδες, θωρείς ίνταλος σε θωρείς, παρόλο που ένιξερεις ότι κάθεσαι τζιαμέ απέναντι σου. Θωρείς τα μάθκια σου τα ποκαματισμένα, τη στάση του σώματος σου ίνταλος κάθεσαι. Θωρείς σε που μαραζώνεις αλλά έσιεις τζίνη την ουδέτερην έκφραση προσώπου που φαίνεσαι απλά παγωμένος. Τζιαι μετά απλά παρετάς να θωρείς γιατί εν αντέχεις τζιαι εν θέλεις να κλάψεις πάλε όπως το μωρό. Τζιαι πάεις ξανά πίσω, στον τόπο σου. Ανατρισιάζεις λλίο τζίντην ώρα που ξαναμπαίνεις τζιαι απλώθεις αυτόματα το σιέρι σου να στρίψεις τσιγάρο.