Μη μου τους κυκλους ταρασσε

Κάποιες φορές μπορεί να λαλείς τα σωστά  πράματα αλλά απλά να αρκείς. Τζιαι θυμώνω μαζί μου που αρκώ, θυμώνω γιατί ξέρω ότι όταν ο άλλος θέλει να τα ακούσει εγώ είμαι μια μαλακισμένη εγωίστρια τζιαι βλέπω μόνο ως τζιαμέ που θέλω. Τζιαι μετά πιάνει με το μαράζι γιατί εν με πιστεύκει πιον. Ξέρω το ότι εν υγιές να κάμνεις λάθη αλλά έχω την αίσθηση ότι μόνο τούτο κάμνω τον τελευταίο τζιαιρό. Τζιαι θέλω όσο τίποτε άλλο να μεν έχω φτάσει στο σημείο  που να μεν διορθώνεται τίποτε.
Τες νύχτες νιώθω ότι έχω την πολυτέλεια να κάμνω τα λάθη απανωτά τζιαι ξυπνώ το πρωί τζιαι σιχαίνουμαι με. Εν έχω καμμιά συναίσθηση του κινδύνου νομίζω. Του κινδύνου να χάσω τα σημαντικά πράματα στη ζωή μου, τους αθρώπους μου δηλαδή, τον άθρωπο μου κυρίως. Νομίζω ότι ούλλα αντέχουν τα τζιαι ούλλα συγχωρούν τα αλλά εννεν έτσι. Τζιαι δυστυχώς έπρεπε να φτάσουν στο σημείο να μου πουν λόγια που με πονήσαν για να τα δω άλλως πως τα πράματα. Τζιαι τι κάμνουμεν τωρά; Υπομονή. Πέρκιμου θυμηθούν μ'αγαπήσουν ξανά.