Μη μου τους κυκλους ταρασσε

Τα λεωφορεία δαμέ εν μεγάλη ταλαιπωρία. Σήμερα ήμουν έτοιμη να περπατήσω τρία χιλιόμετρα μες την πυρά παρά να κάθουμαι (ε τρόπος του λέγειν) να το καρτερώ να ταράξει. Η κίνηση ενδεχομένως ναν ο κύριος παράγοντας που δυσχεραίνει τη μετακίνηση αλλά τα πράματα σιειροττερεύκουν πολλά όταν εν πυρά τζιαι η μασχαλίλα ζει μεγάλες στιγμές. Ή όταν εν πυρά τζιαι η επιμονή να φορούν μακρομάνικα ενθαρρύνει την αυξημένη παραγωγή μασχαλίλας. Ή ακόμα όταν εν πυρά τζιαι πίττα τζιαι μπίουν μου μες τα μούτρα τη μασχάλη τους (αν είμαι τυχερή χωρίς τρίσιες). Βασικά όταν εν πυρά. You got the point.
Με την ευκαιρία αυτή καταγγέλω τον κωλόγερο παπά που εμπήκε με τα Ray Ban μες το λεωφορείο τζιαι εβρωμούσεν χτιτζιόν που τα δρώματα (oh yes τζιαι μεις δρώνουμεν αλλά εν επιμένουμεν να επιβαρύνουμεν την κατάσταση με το να είμαστεν ντυμένοι στα μάυρα μακρομάνικα που πάνω ως κάτω) τζιαι έθελεν σσιου τζιαι καλά να σηκωθεί κάποιος να κάτσει τζιοίνος επειδή άκουσον άκουσον "εν παπάς". Κατά τα άλλα η υπόλοιπη μέρα ετζιύλισεν μια χαρά. Α, γυρέφκω ποτζιοίνους που κάμνουν copy κλειθκιά. Ένιξερω πώς τους λαλούν.

Ανασκόπηση του μήνα
Αεροδρόμιο. Καθάρισμα. Ξεσκαρτάρισμα. Άγχος. Ανυπομονησία. Αεροδρόμιο. Θάλασσα. Θάλασσα. Φαΐ. Χαλάρωση. Θάλασσα. Φύση. Βουνά. Ξεκούραση. Φαΐ. Θάλασσα. Πίσω. Νοσοκομείο. Χαμόγελα. Πάγος. Πρόγραμμα. Νοσοκομείο. Νοσοκομείο. Νοσοκομείο. Κανεί.

Οι φίλοι μου. Έννεν ούτε μαύρα πουλιά ούτε σύρματα τεντωμένα. Εν αχάριστοι. Τζιαι αμνήμωνες.

Εξύπνησα νάκκον γλίορα σήμερα τζιαι σαν να τζιαι αποσυντονίστηκα. Την Κύπρο έχω την συνδέσει με πρωινό ξύπνημα μετά τις 10 τζιαι το σημερινό 7 εν μπορεί να το χειριστεί ο οργανισμός μου. Επία τζιαι ερουφήσαν μου το γαίμα μου. Η υποχόνδρια μέσα μου κατατάσσει τις πιθανές ασθένειες αλφαβητικά, η σικκιμετζιού απλά νυστάζει. Πρέπει να έβρω δουλειά, πρέπει να ξαναπακετάρω τζιαι να κάμω γενική εκκαθάριση στο σπίτι. Όι απαραίτητα με τούτην τη σειρά. Επίσης να έβρω καλό γυμναστήριο. Άτε πάλε, εννα αρκέψουν οι λίστες. Τζιαι θέλω οπωσδήποτε μιαν καλή δυνατή margarita φράουλα πριν αρκέψω να ρυώ τες νύχτες.

Για πόσο καιρό θεωρούνται ισχύοντα τα λόγια; Ισχύοντα meaning valid, επίκαιρα...εν βρίσκω ποττέ μια λέξη άμαν τη χρειάζουμαι. Ας μείνουμε με το ισχύοντα. Μετά που πόσον τζιαιρόν δηλαδή λαλείς ok επέρασεν πολλής τζιαρός που τότε αποκλείεται να το εννοεί ακόμα; Πότε μηδενίζεις το κοντέρ τζιαι αρκέφκεις με καινούριες τιμές;

Η σοφία που μου έδωκεν ο τελευταίος χρόνος αφορά κυρίως την παγίωση των επενδύσεων μου σε ορισμένους αθρώπους. Η ηλιθιότητα που την άλλη, αφορά τον περιορισμό της αθυροστομίας μου.

Εν μπορώ να γράφω ποστ περί καλοτζιαιρκού. Μοιάζουν μου καταθληπτικά. Να πω τι; Τι έκαμα; Πού επία; Να πω «τζιαι του χρόνου»;


Ο πιο σημαντικός Σεπτέμβρης της ζωής μου ως τωρά εν τούτος. Καρτερώ τον πολλή τζιαιρό. Το καλοκαίρι εν το τελευταίο πράμα που εσκέφτουμουν. Να φύει, να φύει...τζιαι έφυεν.

Τωρά εννα αρκέψουν ούλλα. Που την αρκήν, αγνήν τζιαι καθαρήν αρκήν. Όπως τα θέλω. Μπορεί τζιαι να γυρίσαν απότομα τα πράματα τζιαι να φοητσιάστηκα αρχικά αλλά έτσι εν καλύττερα τζιαι τωρά θωρώ το. Με τες αιφνίδιες αλλαγές πάντα πάω τα καλά παρόλο που τες φοούμαι. Είμαι ευπροσάρμοστη. Τάχα.

Καρτερώ. Καρτεράς με;

The mornings I would wake up with a massive headache from the previous night's drinking.
The difficulty of opening my eyes.
The smell of sour sweat and fresh semen on the bed sheets.
Walking barefoot in a yet unexplored house.
Putting my clothes on and looking for my lighter.
Shutting the door.
I remember.
Feeling dirty. Yet free.
And then I remember you - coming out of nowhere.
Locking the door
and making coffee.

I still do you know. Even today.
Wake up sometimes before you do.
But now I've quit smoking.
And I always check the lock.
It's all about remembering. Or not.