Έν είμαι πολλά καλά σήμερα. Έχω νεύρα, τζιαι δυσπιρκώ. Εβαρέθηκα να είμαι μακρυά. Έφτασα στο σημείο να μεν ηξέρω αν τελικά θέλω να φύω τζιαι να ρτω τζιαμέ ή αν θέλω να έρτεις εσύ δαμέ. Που την άλλη λαλώ εν η πελλάρα μου, εν που με πιάνει η λιοψυσιά μακρυά σου τζιαι εν αντέχω να ξυπνώ μόνη μου πιον. Χάτε έλα. Έλα τζιαι εννα σάσουν ούλλα. Έλα, λαλώ σου. Εκρύανεν το πλευρό μου, εβαρέθηκα μόνη μου. Εν έσιει τίποτε ενδιαφέρον αν δεν είσαι δαμέ να σου το λαλώ. Μεταχολιέται τζιαι η μάνα μου ότι είμαι νευρική τζιαι εν μπόρει να μου κόψει καμμιάν κουβέντα. Τζιαι θεωρώ το αστείο να πω ότι εν που είσαι μακρυά μου, εννα γελάσει τζιαι εννα μου πει να πάρω υπομονή. Ένι μπόρω όμως. Εννα πνυώ άμα εν με φιλάς κάθε πρωί να με ξυπνήσεις τζιαι εν με αγκαλιάζεις τη νύχτα στο κρεβάτι. Εννα πνυώ λαλώ σου. Ξυπνώ τζιαι νιώθω ότι κάτι μου λείπει. Νιώθω λειψή, καταλάβεις το; Νιώθω μισή. Έλα λαλώ σου. Δαμέ είμαι, εν ταράσσω να πάω πούποτε, υπόσχουμαι.
2 σχόλια:
Τι γλυκό. Δωσε του να το διαβάσει.
Σ'ευχαριστώ. I'm working on it. Τζιαι πάω τα καλά νομίζω. :)
Δημοσίευση σχολίου