Οι περιπέτειες μιας μετακομίσασας. Εσκέφτουμουν εχτές πόθεν καταλάβεις πότε εν η πρώτη φορά που κάποιος μετακομίζει τζιαι φέφκει που το σπίτι των γονιών του. Ας πούμε θωρώ τζιοίνους που ήρταν που κάτω μας. Διούν λεφτά στα πράματα που φαίνουνται τζιαι τα υπόλοιπα γοράζουν τα πιο φτηνά. Εντάξει, εν τζιαι αντρες. Τι τους κόφτει ας πούμε αν το μαχαιροπίρουνο εν τζιοίνο το φτανό του νοσοκομείου; Στο πρώτο σπίτι νομίζω λειτουργεί παραπάνω ο ενθουσιασμός να πιάσεις τα καλλύττερα, τα πιο ακριβά τα πιο γαμάτα πράματα τζιαι εν συνειδητοπείς ότι άμα νοικιάζεις, εν σάζεις ‘το δικό σου’ σπίτι αλλά το προσωρινό πριν πάεις στο δικό σου.

Το θέμα με το ίντερνετ ακόμα ψάχνω το. Δηλαδή εν επία ακόμα να κάμω γραμμή. Εν θέλω να πάω τζιαι να μεν ξέρω τι σύνδεση να κάμω άρα είπα να σκεφτώ πρώτα τζιαι μετά. Θέλω κάτι οικονομικό αλλά ας πούμε να μεν προλαβαίνω να πάω για κατούρημα ώσπου να μου ανοίξει μια σελίδα. Αυτά. Εννα σκεφτώ τζι’άλλα. Αλλά είμαι καλά. Λλίο νευριασμένη αλλά εν θα ασχοληθώ με τούτο σήμερα.

5 σχόλια:

cablenet. 42,90/mina.

kata t alla, been there...a lot of times.

Ευχαριστώ μις
Still searching. I'll keep it in mind.

Συμφωνώ.

Καλώς σε βρήκα, η πρώτη αίσθηση ήταν ότι εσύ και ο Ρassenger είστε κατηγορία που μόνοι σας.

Καλώς όρισες Ina.

Χμμ η δεύτερη ποια ήταν; :)

Και νοικιασμένο να είναι το σπίτι, το εσωτερικό πρέπει να αντικατοπτρίζει τη δική σου προσωπικότητα. Έτσι κι αλλιώς, αργότερα, αυτά τα αντικείμενα θα τα μεταφέρεις πάλι μαζί σου σε άλλα σπίτια. Μέρος του εαυτού σου είναι..
Κάπου έχω ένα ποίημα σχετικό. Θα το ψάξω...
Ξενούδης
http://xenoudis.blogspot.com

Δημοσίευση σχολίου