Μη μου τους κυκλους ταρασσε

I’m glad you like my trophies. It took me years you know.

[…]

People don’t like scars do they. Scars tell stories. And stories can be arcane.

That’s alright.

You shouldn’t tell a story if you know it can’t be understood. People ostracise what they can’t grasp.

It’s ok now.

I decided not to care. And calm my anger. It’s as if I’m the only one who’s getting angry here. So why bother? Doesn’t mean I will make it; doesn’t mean I won’t.

I’m hearing the bells again. Ringing. Ringing. Ringing perfectly orchestrated in every word.

It’s only when I’m sleeping that everything’s so brighter and fine.

But I don’t get sleepy these days. I only do it from force of habit.

I’d like things to be simpler this time. Less extraordinary. Yes, I can live with less extraordinary. I start remembering things you know and I get angry at that stupid insecure creature. I’ve noticed I tend to change my belly ring every time I end something or start something new. I had my last one on for nearly a year I think. Maybe more. I have now discovered a quite different one, long forgotten. I know I’ve been snobbish against that quiet but I have managed to acknowledge the importance of a healthier breathing organism. I hope you can follow this.

I’ve been thinking.

I like making lists. So here it goes.The things I’ve missed:
-Having someone calling me to ask «Τι κάμνεις» and actually mean it
-Cooking for friends
-Watching a stupid film and having a laugh
-Letting my hair down.
-Travelling. Anywhere.

Έσιει τόσες μέρες εν μιλώ. Σήμερα εμίλησα πολλά. Νιώθω 15 πάλε. Γιατί;

So you’re at the beach, half-naked and wet. What could possibly go wrong. Υποτίθεται ο κόσμος χαλαρώνει τζιαι γίνεται πιο κοινωνικός. Τζιαι ενίοτε χαμογελά σου.
Υποτίθεται. Ένιξερω πώς να το εξηγήσω. Μήπως νιώθουν εκτεθειμένοι επειδή φαίνεται το σώμαν τους; Σήμερα εμέτρησα τρεις αντικοινωνικούς τζιαι έναν ενδιαφέρον αλλά non-available τύπο.

Εννα το μαλαθκιάνω πολλά το πράμα.
Σύμφωνα με μιαν ηλίθια σειρά που έβλεπα εχτές ή προχτές με τα ζώδια, το κάρμα μου εν με σκορπιό. Τόσον τζιαιρό δηλαδή εχαραμίζουμουν σε άλλα ζώδια.
Crap. I knew something was wrong.

You’ve taught me plenty. And I taught you back but they were so peculiar the things I taught that you somehow made them a part of you and pretended you were teaching and I’d pretend I was keeping notes. And it was alright for a while. But then you stretched the theories and found new practices.
It seems now possible enough that you will never know. I’m not sure if I should be sorry or unsatisfied. Right now the latter seems stouter.

People are ugly. And bad. And they lie.
I've been reading some articles these days. So much fakeness into people. Games and games on games. So-called human relationships.

After my last drinking incident I decided to spend my summer alcohol free.

Yeah right. It's been a while but seems like I can still take it. 

I raised my glass to a straight line
and then I froze time
and I scanned the room smiling
while nodding to a face unknown

and now I’m awfully cold
I’m kneeling and running ‘n all
I’m picking the pictures of us
and raising my glass to the past

Νιώθω εξαιρετικά χαζή στα θέματα σχέσεων. Όσον τα πράματα εν στο παιχνίδι, μπορώ να τα χειριστώ πανέξυπνα, διασκεδάζω το τζιαι νιώθω ασφάλεια. Η σχέση όμως εν έναν πράμα που εν μπορώ να χειριστώ, εν ξέρω μάλλον. Η ρουτίνα, η καθημερινότητα, εν πράματα που με κάμνουν να πελαγώνω. Εν μπορώ να διανοηθώ να τζιοιμούμαι δίπλα σε κάποιον θυμωμένη όσο εν μπορώ να διανοηθώ μια σχέση ομαλή χωρίς ένταση, καυγάδες. Με αποτέλεσμα τα βράδια μου να καταλήγουν με εμένα ή να υποφέρω που κάμνω το πρώτο, ή να υποφέρω που έχω το δεύτερο. Σε κάτι φάσεις πιστεύκω ότι έχω ούλλο το δίκαιο του κόσμου που είμαι έτσι τζιαι εν ο άλλος λάθος, σε άλλες πάλε νιώθω ότι είμαι τζιοίνο το λάθος στο κουτούι που εν μπορεί να δει τίποτε άλλο. Εν είμαι σίουρη με ποιανού τα όρια παίζω, τα δικά μου ώρες ώρες μοιάζουν ναν παρανοϊκά ατέλειωτα. Θέλω ένα manual, κάτι να μου λαλεί τι να κάμνω, κάτι σε troubleshooting information, όπως τες οδηγίες στο χαρτί αν ξιχάσεις ένα χάπι.Παρεμπιπτόντως, κατά κάποιο τρόπο έκοψα το κάπνισμα χωρίς να το καταλάβω. Εντάξει, ένα μέσα μέσα εν μετρά, έχω να πιάσω πακέτο τουλάχιστον ένα μήνα.

Learning to lie back
But not yet ready