Μη μου τους κυκλους ταρασσε

I lied twice. Twice. I lied. I shouldn't have.
He asked me if I'm in a serious relationship.
He asked me if I'm moving because of him.
I'm fucking awful.
And I'm not asking this.

Can I just blame the drinking?

Για μη παραθερίζουσα εν γράφω πολλά ποστ μάλλον.

Τέλοσπαντων. Επέρασα το σαββατοκυρίακο να σκέφτουμαι. Ω ναι, πρωτότυπο. Και τραγικό συνάμα. Εσκέφτουμουν που λες τα μωρά.

Εν θέλω να κάμω κόρη. Είμαι σίουρη ότι εννα την καταστρέψω. Εννα την κάμω σαν εμένα τζιαι εννα γίνει outcast τζιαι εννα την καταστρέψω, είμαι σίουρη.

Ούτε γιο θέλω να κάμω. Τζιοίνον εννα τον κάμω σίουρα μαλάκα. Μα σίουρα. Εννα γινεί εγωιστής τζιαι μαλάκας τζιαι εννα περιπαίζει τες γενέτζιες. Πάει, τζιαι τζιοίνον εννα τον καταστρέψω.

Γενικά εν θέλω να κάμω τίποτε νομίζω. Εν το κατέχω το θέμα με τα μωρά. Ναι, ναι ξέρω μάμμα, άμα κάμω εννα το κατέχω τζιαι εννα μου αρέσκει. Τρέμω στη σκέψη της ώρας που θα χρειαστεί να κάμω έτσι συζήτηση. Ξέρω ότι αρέσκουν του, θωρώ το. Θωρώ το κάθε φορά που μιλά τζιοίνης της μιτσιάς τζιαι παίζει της τζιαι γελά της τζιαι σιέρεται η ψυσιή του τζιαι λαλεί ίνταλος ενναν τζιοίνος που εννα γινεί παπάς. Τζιαι σιέρουμαι που τον θωρώ αλλά ταυτόχρονα πιάνει με λιοψυσιά. Damn. Εννα πρέπει να κάμω eventually ξέρω το.

Εν τζιαι εν κακά τα μωρά ξέρω το, η κατζιά εγώ είμαι. Η παραθκιάνταλη. Η εγωίστρια. Η σαντανωμένη. Σαν να τζιαι εν είχα σκοπό να καταλήξω δαμέ με τούτο το ποστ.

Δηλαδή τι κάμνεις όταν οι άλλοι παν διακοπές/θάλασσες/παραλίες/τριήμερα/πολυήμερα κλπ τζιαι εσύ είσαι αναγκαστικά περιορισμένη σε ένα γραφείο με ημιχαλασμένη φλορετζούα, ζακέτα τζιαι εμφανή τα σημάδια της υπερκόπωσης;

I bet you miss me


Every single time

I bet you desperately check your mobile every morning looking for my ‘goodmorning message’

I bet you even check your email inbox sometimes hoping I may have lost your number in the process of changing devices

I bet you still sleep on the left side of the bed feeling I’m on the right against the wall

I bet you miss fucking me and you sweat dripping all over my body

I bet...I bet that there are nights when you pour a glass of wine -it’s white aint it- and you put that music on your stereo

I bet you can’t listen to that song without thinking of me

I bet you still remember the day I told you about it and how you hated it at first but somehow it came up to be one of your favourites

I bet you miss my kisses

I bet you miss touching my hair

I bet you miss my tongue travelling across your body

I bet you miss every fucking bit of me.

Τέθκοιες μέρες κάθε χρόνο εν με αφήνουν να ξιχάσω, θυμίζουν μου τα.
Κανένας εν ξιχάνει τζιαι τίποτε εν ξιχάνεται.

There are some times when you’ve no idea why you’re writing or saying some stuff. And there’s this guy who’s staring at you with that puzzled bamboozled look. And you’re so into your own daedalian, idiosyncratic mechanism of thought that you don’t always get him or his puzzled mug. And whether he points that out or not, is always up to his own courtesy or disposition.


Ok that’s all.
Lights out.

Λιστούα απόγνωσης
θέλω:
• Τες peep toe lace up boots σε καμηλί με τα κορδόνια που σιοινί
• Τες μαύρες gladiator wedges με mahogany λεπτομέριες
• Το hoodie του A&F με τη γουννούα
Τζιαι αν είναι να τα πιάσω τούτα ούλλα θέλω τζιαι τες espadrille wedges με το χρυσο-καφε-μαύρο βρουλλούι.

So I decided to make some popcorn yesterday. And so I put some oil in the saucepan, turned the heat on and put on the lid. And then I poured the corn; on the lid. I think it took me a couple of seconds to realise why that was wrong. And if I should tell anyone.

I think I need a vacation.


P.S. Just for the record, I am an awesome popcorn maker.

Days like this, I let myself stumble on my insecurities. And so it begins: I get lost somewhere in that part of my mind I don’t like visiting; I get sad and disappointed and desperate and angry. I get trapped. And all I think about is ‘if’ and ‘why’ and ‘how’ and I end up missing the point. The real point. Or diminishing the importance of it. And then I fight and argue and cry. I don’t know if I’m a drama bitch (for queen is something I definitely aint) but I never seem to let them go, my insecurities that is. Why oh why oh why the hell? It’s as if I can trust no one. As if there’s always in the back of my mind the thought that they are playing with me, that they will eventually hatch out a plan against me and I will curse myself for trusting them. Yeah, I know, trust issues. I think I can’t accept that people are not two-faced; I just can’t buy it. Then again, I see things you can’t see; but they’re not always there.

I'll buy you ice cream. And I'll lick it off your body.
I'll bathe you. I'll wash your hair.

I'll even cook for you. I'll make your bed.
I'll buy you T-shirts.

All you've gotta do is sex me up

Last night I dreamt of a baby
a blonde little baby girl
a baby - our baby - our baby girl.
And so I woke up sweating. I woke up crying.
For you had left us - our baby and me
And I kept on calling you - cos the baby was ill.
(I was) left with the baby - the blonde little baby girl
And so I dreamt. I dreamt again.

So απλά για να επιστρέψω στη μαλάκω τύπισσα, που φαίνεται να πετάσσεται πολλά μες τα πόθκια μου τον τελευταίο τζιαιρό, ίνταλος γίνεται σε ούλλους τους άλλους να φαίνεται τόσο καλός άθρωπος;; Τζιαι μετά  να φαίνουμε εγώ η psycho που εν τη χωνεύκει.
I bet she's plotted an evil plan against me.

The difference between you and me is that your way of hiding is by being exposed while mine is by being invisible. I dont know if that means that we complement each other in every way.

Now, there's a blue, blue, strange colour blue...