Για μη παραθερίζουσα εν γράφω πολλά ποστ μάλλον.
Τέλοσπαντων. Επέρασα το σαββατοκυρίακο να σκέφτουμαι. Ω ναι, πρωτότυπο. Και τραγικό συνάμα. Εσκέφτουμουν που λες τα μωρά.
Εν θέλω να κάμω κόρη. Είμαι σίουρη ότι εννα την καταστρέψω. Εννα την κάμω σαν εμένα τζιαι εννα γίνει outcast τζιαι εννα την καταστρέψω, είμαι σίουρη.
Ούτε γιο θέλω να κάμω. Τζιοίνον εννα τον κάμω σίουρα μαλάκα. Μα σίουρα. Εννα γινεί εγωιστής τζιαι μαλάκας τζιαι εννα περιπαίζει τες γενέτζιες. Πάει, τζιαι τζιοίνον εννα τον καταστρέψω.
Γενικά εν θέλω να κάμω τίποτε νομίζω. Εν το κατέχω το θέμα με τα μωρά. Ναι, ναι ξέρω μάμμα, άμα κάμω εννα το κατέχω τζιαι εννα μου αρέσκει. Τρέμω στη σκέψη της ώρας που θα χρειαστεί να κάμω έτσι συζήτηση. Ξέρω ότι αρέσκουν του, θωρώ το. Θωρώ το κάθε φορά που μιλά τζιοίνης της μιτσιάς τζιαι παίζει της τζιαι γελά της τζιαι σιέρεται η ψυσιή του τζιαι λαλεί ίνταλος ενναν τζιοίνος που εννα γινεί παπάς. Τζιαι σιέρουμαι που τον θωρώ αλλά ταυτόχρονα πιάνει με λιοψυσιά. Damn. Εννα πρέπει να κάμω eventually ξέρω το.
Εν τζιαι εν κακά τα μωρά ξέρω το, η κατζιά εγώ είμαι. Η παραθκιάνταλη. Η εγωίστρια. Η σαντανωμένη. Σαν να τζιαι εν είχα σκοπό να καταλήξω δαμέ με τούτο το ποστ.
Πριν από 3 ημέρες
7 σχόλια:
I really cant see why... Enlighten me if you please
I feel that I'm running out of time to do the stuff I want to do with my life, that's why.
I didnt really think this post would be that inspiring.
But it's all in your head, you know. Stop thinking of time.
Ha.
That ol'trick
Yep.
Unless you're seventy.
Ούτε εγώ θέλω, αλλά προσπαθώ να μεν είμαι απόλυτη, είμαι μιτσιά ακόμα. Φυσικά εν διαφορετικοί οι δικοί μου λόγοι. Εγώ απλά φοούμαι.
(αν κάμω/ υιοθετήσω έννα είμαι φάουσα μαζί τους όμως, ξέρω το. εν έχει chance να αππωθούν!)
Fear is only as deep as the mind allows.
Άηστους φόους σου να γιάνουν.
So ναι, εν applicable τζιαι για μένα τούτο.
Δημοσίευση σχολίου