Μη μου τους κυκλους ταρασσε

Νευριάζω.
Σαν να μεν τα πάω καλά με τον εαυτό μου τελευταίως.
Νευριάζω με την αστείρευτη πηγή κατζιοσύνης μου. Με τον ανεδέστατο τρόπο που δοκιμάζω επίτηδες τα όρια των άλλων. Με την απάθεια μου μπροστά στα προβλήματα τους. Με τον εγωισμό μου. Με την μπασταρδοσύνη μου που το μόνο που κατά βάθος επιδιώκει είναι να επιβεβαιώσει πως κανένας εν θα με δεχτεί ποττέ. Νευριάζω με τον τρόπο που τους κάμνω να με απεχθάνουνται, με τον τρόπο που τους κάμνω να με θωρούν απογοητευμένοι. Νευριάζω με τον εγωκεντρισμό μου, με το πείσμα μου, με τη μαλακία μου. Με το πώς τους αναγκάζω να σταματήσουν να προσπαθούν τζιαι να με παραιτήσουν. Νευριάζω με την αδυναμία μου να με σάσω, να με διορθώσω, να με κάμω καλύττερη. Νευριάζω που εν μπορώ να με δω μέσα που τα μάθκια τους τζιοίντην ώραν. Νευριάζω με τη evil δύναμη που έχω μέσα μου να τα καταστρέφω ούλλα τζιαι που εν μπορώ να την μεταλλάξω.