Every time I have to go to a funeral or hear somebody’s died I get this weird feeling in my stomach as if I cannot digest it properly. There’s this voice inside me going “Fuck. I was so busy being miserable I forgot about death. Fuck”. Πίσω που τούτην τη φωνήν ακούεται το Άστρο του Κωνσταντίνου Βήτα. Then along comes the other voice: "Να’χουμεν την υγειά μας τζι’ούλλα τα άλλα εν πελλάρες". Σε τούτην ακούεται το Struggle for pleasure του Wim Mertens. Τζιαι παίζει ταυτόχρονα τζιαι η σκηνή που την ταινία, τζιοίνη με την κορδέλα. Τζιαι μετά έρκεται η άλλη. Τζιαι λαλεί μου "All you need is love. Love is all you need" με το απαραίτητο soundtrack.
Την υγειά μου έχω την, τωρά ξέρω το.
Τη μιζέρια μου έχω την επίσης.
Τζιοίνο που μου μεινίσκει δηλαδή τωρά εν η αγάπη.
Την υγειά μου έχω την, τωρά ξέρω το.
Τη μιζέρια μου έχω την επίσης.
Τζιοίνο που μου μεινίσκει δηλαδή τωρά εν η αγάπη.
10 σχόλια:
Best summary ever!
You liked it huh.
Yeap
Liked your music too
Which one did you like the most?
Struggle for pleasure - one of my all time favourite tunes
Yeah. Mine too.
νομίζω πως εσείς οι δυο ταιριάζετε...
αλήθεια, γνωρίζεστε;
:-)
σε αναμονήν της απάντησης σου στην ουφ, έχω κι εγώ ερώτησην, ξέρεις ότι κάποιος βαθιά θρησκευόμενος παππούλης (εν θυμούμαι ποιός) έκαμνεν βόλτες σε νεκροταφεία για να βλέπει τους τάφους και να θυμάται συνέχεια την ματαιότητα της ζωής? μακάβριο μεν (και άσχετο ίσως μπορείς να πεις) έξυπνο δε (μπορώ να πω εγώ)
βασικά εν εκτιμούμεν τα καλά, νομίζουμεν έννα ζήσουμεν για πάντα τζαι ο νους μας εν πας τις πελλάρες
κατά τα άλλα, keep singing!
Άτε ρε Neerie ρε! Can't you see I'm trying to ignore that comment?
Τζιαι η Ουφ να μεν ξαναβάλει χαμογελούιν, άτε να δω α.
Τωρά ο παππούλης, τι να πω. Εν το βλέπω πολλά ιδανικό pastime για ανάταση ψυχής.
Αλλά υποθέτω ότι έσιεις δίκαιο στο ότι εν εκτιμούμεν κάποια πράματα. Αλλά κάποτε γίνεται τζιαι το αντίθετο, είμαστεν πολλά busy thinking about death που εν κάμνουμεν τίποτε. Oh well.
Δημοσίευση σχολίου