Μη μου τους κυκλους ταρασσε

He was warm and distant.
And looked good naked.
Ha.

She's here again

I just need to lie down and die.
I don't care for holidays. I just need to
Great. I forgot.

The S

Life would be less complicated if people were less. The more the people, the more the problems.

I need simplicity. I dig simplicity. I’ve learned to appreciate it as a marker of growing older.

I suppose I have a choice of two freaking simplicities. I dig plurals too.

Simplicity number one encapsulates the embrace of an utter detachment from the complexity-producing object focusing therefore on a foray into a learning process of the possible ways of breathing.

Simplicity number two incorporates the frontal impact between complexity-producing object and simplicity-needing object most likely leading to an absolute nuclear disaster with equally devastating results to all involved parties.

Damn this is tiring.

All the pretty horses

My dreams got an upgrade.
Reports:

-Marlene Dietrich (can’t remember exactly what she was doing in that dream) I knew her, that’s for sure.

- Back to school. For some peculiar reason I was forced to go back to primary school and sit down on little chairs behind little desks with little people around me. It was some kind of punishment for a reason I cannot remember -again. I do remember the teachers were a bit sympathetic though especially during the drawing classes. Yeah, I was too talented for that.

-Wedding proposal. And strangely enough I was happy. I think I even had a drop of happiness on me when I woke up.

Wisecrack

Τον τελευταίο τζιαιρό θωρώ τη φάτσα μου στον καθρέφτη τζιαι εν μου αρέσκει. Άμα με δω άβαφη δε, φαίνουμαι μου γερασμένη. Ένιξερω αννεν η ιδέα μου. Αλλά εν γίνεται να είμουν πάντα έτσι. Έννεν ότι είμαι μεγάλη, αλλά σαν να τζιαι άρκεψεν τζιαι αλλάσσει το δέρμα μου, εννεν έτσι τσιτωμένο πιον. Σαν να τζιαι εμαλάκωσε. Με την κακή έννοια.
Εν τα τσιγάρα, τα ποτά και τα ξενύχτια;
Μην είναι ο χρόνος; Μην είναι η διάθεση;
Ας πούμε τωρά άμα λαλώ την ηλικία μου, λαλούν μου 'μα σοβαρομιλάς;'. Έτυχε μου θκυο-τρεις φορές. Τζιαι με άντρες τζιαι με γεναίτζιες. Έννεν ότι είμαι μεγάλη, επαναλαμβάνω, νομίζω απλά ότι έσιει αρκετή διαφορά η actual ηλικία μου με την ηλικία που φαίνουμαι. Εννοώντας ότι φαίνουμαι πιο μιτσιά αλλά πάλε, άμαν ο απέναντι σου γρυλλώνει τα μάθκια που του λαλείς να προσθέσει 5-6 χρόνια στην καλύττερη περίπτωση, εν λλίο περίεργο.

Αυτά τα σημαντικά σήμερα.

Special Forces

I'd like to take a shallow minute and just say that
There sure are some hunks out there.

Μπόρω τζιαι κυπριακά.
Έσιει ακόμα κόμματους να κυκλοφορούν.

Yeah

σχόλια (8)

- Αν εξαιρέσεις ένα λικέρ πόμπα με περιεκτικότητα 50%, έσιει ένα-θκυο μήνες που το αλκοόλ έκοψα το.
- Αν προσποιηθώ ότι ο στόχος ήταν να γινώ φουγάρο, επέτυχα το τζιαι τούτο.
- Επίσης εκατάφερα να χάσω τη ψυχραιμία μου πάνω που 3 φορές τον τελευταίο μήνα.
- Τζιαι να χάσω ένα σακάκι.
- Τζιαι να γίνω κάτι που εν ήθελα. Μια jacket-loser.

Fears

Ένιξερω αννεν τούτα που γίνουνται τον τελευταίο τζιαιρό, αλλά εσκέφτουμουν ότι αν πάθω ποττέ τίποτε εν τζιαι εννα με γυρέψει κανένας ούτε εννα μάθει κανένας ίνταμπου εγίνηκα. Εμένα, τη διαδικτυακή μου ταυτότητα ας πούμε. Εν τζιαι εννα καταλάβει κανένας ότι επέθανα, απλά εννα νομίσουν ότι επαρέτησα να γράφω. Τζιαι ένιμπορω να προγραμματίσω ποστ γιατί ένιξερω πότε εννα πάω.

I've changed my whispers to a different anthem
but my hometown's still off the beaten track.

Friday

Κάμνω υπερπροσπάθειες να σκέφτουμαι βλακείες τον τελευταίο τζιαιρό. Αλλά επειδή είμαι πάρα πολλά έξυπνη εν τα καταφέρνω.
Ένα που τα πράματα που εσκέφτουμουν είναι ότι θα μου άρεσκεν να κάμνω μια δουλειά που να οδηγώ ούλλη μέρα. Όι νταλίκα, ok, τίποτε πλασιέ ας πούμε. Ή όι, να μεταφέρω μηνύματα, κάτι έτσι. Να είμαι στο αυτοκίνητο ούλλη μέρα, με ένα καφέ τζιαι ραδιόφωνο τζιαι να κάμνω στάσεις για να γοράζω sandwich που τες ρωσσίδες. Παράδεισος.

Observing

- High school sweethearts that ended up getting married and having children really young. They end up pretending that their children are ‘buddies’ and get a tremendous boost in self-confidence whenever their ‘buddies’ consider them ‘cool’ or call them by their names.

- Bimbos with university degrees. Κυκλοφορούν τζιαι έτσι τωρά. They learn a sentence by heart and repeat it as often as they find the chance. The worst are journalists.

- Hypothetically speaking, αν έσιεις blog τζιαι πρόκειται να παντρευτείς, πρέπει να το πεις στον άντρα σου; Αν δεν το πεις υποτίθεται ότι εν καταδικασμένος ο γάμος σου που ένα σκοτεινό μυστικό or whatever τζιαι ενναν πάντα fake;

feeble

I want to have a house. That won't be cold. So I can walk around without sweatpants.
I want a warm fuzzy house.

What's up with me

I've put a poster on a wall.
I've made some crafts.
I've been trying to shop for winter.
I've been thinking of buying a purple pen.
I've been trying to find the time to go to the doctor.
And in the meantime I've been trying to understand what is still wrong.

Never

forget where you're coming from

Seeds to water

Αν κάμεις λάθος, συνειδητά, τζιαι ζήσεις το τζιαι απολαύσεις το με ούλλο σου το είναι, έπειτα μετανιώσεις το, προσπαθείς να το διορθώσεις τζιαι σκέφτεσαι αν όντως μπόρεις να μεν το ξανακάμεις.

Αν δεν κάμεις το λάθος, συνειδητά, τζιαι τρώει σε, σκέφτεσαι το, αναρωθκιέσαι τι θα εγίνετουν τζιαι αν, τζιαι σκέφτεσαι αν όντως μπορείς να σταματήσεις να το σκέφτεσαι.

Ποιον εν το λάθος.

Itching

σχόλια (8)

Ένιξερω τι μου φταίει. Δουλεύκω πολλές ώρες τζιαι κουράζουμαι. Μπορεί. Μπορεί τζιαι να μεν είμαι σίουρη αν μου αρέσκει η δουλειά μου ακόμα. Σκέφτουμαι τις υπόλοιπες επιλογές που έχω αλλά μοιάζουν μου τουλάχιστον μη ρεαλιστικές τζιαι αφελείς για τα δεδομένα της Κύπρου. Σκέφτουμαι τι άλλο μπορώ να κάμω. Να αφήκω τις επιλογές τούτες ως hobby; Εντάξει. τούτον εν πιο ρεαλιστικό. Έτσι εννα ζω τουλαχιστον.
Τελευταίως νιώθω σαν να αλλάσσω δέρμα. Εν επροσδιόρισα ακόμα τι μου συμβαίνει. Εσκέφτηκα να μεν ξαναγράψω τζιαι να κλείσω τζιαι το blog. Εν κιάρω όμως. Ένιξερω αννεν καλά που κάμνω. Άμαν τα αλλάσσεις πρέπει να τα αλλάσσεις ούλλα όμως έννεν;
Ύστερα σκέφτουμαι να κλείσω πόρτες τζιαι παράθυρα τζιαι να μείνω μες τον κόσμο μου ώσπου να πεθάνω που ηρεμία.
Σκέφτουμαι σχεδόν ότι εν κακό που κάμνω τζιαι γράφω.

The rest is history

For what'll become
is far from wisdom and its bright surprises
for lovers have changed
and they have stopped pretending
that is again a minor offence of what they'd called a game
Underneath the ashes lies a an expectation. More than it'll ever be, it is now fragile.

Mondays

Οι αθρώποι τελικά φοούνται πολλά πράματα. Κυρίως όμως να εκτίθουνται. Το πιο δύσκολο εν να καταλάβεις ότι φοούνται τζιαι να μεν σε πειράζει που τους δικούς σου κατακτημένους φόβους θωρούν τους ως αδυναμίες. Τζιαι έτσι εννα τους θωρούν πάντα.

You fuck

The feeling of vanity. Overrides the rest - occasionally.
I know I’ll eventually die. What I’m afraid is that I will get sick and die before the rest override the feeling.
Right now the smallest insignificant trivial things seem to be the most stressing ones. Like doing what I want. Should be simple.

I miss writing things.

Too low

This is tiring. And I'm not getting used to it.

This weekend I discovered that some reservations are "just to enter the place" and "not to actually have somewhere to sit". Δεν έσιει καν σημασία το ότι έκαμες την κράτηση μια βδομάδα πριν ούτε ότι επίες σε άλλην πόλη για το κωλομάγαζο. And they actually asked us to leave. And I nearly made her cry for this. Mwahahahaa.

Weird people

Τελικά έσιει τζιαι γεναίτζιες psycho που σε πρίζουν για να σε κάμουν παρέα or whatever. Ένιξερω αν μου κολλά. Ακόμα. Παίζει ρόλο το ότι εφορούσεν super mini;

Oh why Lord

Εν μπορώ να καταλάβω γιατί εν τόσο πολύπλοκο το να δώσεις σε έναν άντρα να καταλάβει ότι εν το γουστάρεις τζιαι απλά θέλεις να κάμεις παρέα μαζί του.

Remixes

Το λοιπόν,συμπέρασμαν πρώτον: Ούλλα τα 'ποτέ' που είπες, sooner or later εννα τα λουστείς. Ούλλα, ναι. Κάτσε τζιαι μέτρα τωρά. Τζιαι εν πολλά δύσκολο να παραδεχτείς ότι είσιες λάθος. For me anyway.
συμπέρασμαν δεύτερο: Πολλά στερεότυπα που ενόμιζες ότι εν τραβημένα στα όρια της υπερβολής, εννεν. They are alive n kickin.
συμπέρασμαν τρίτο: Όι ρε, εννεν συμπέρασμα αλόπως τούτο. Ακόμα τζιαι τα ζευκάρκα που θωρείς να αγαπιούνται, η αλήθκεια ένει ότι εν έσιεις ιδέα ότι έχουν ζητήσει ο ένας στον άλλο να κάμει εξετάσεις γονιμότητας ιμιsh, "γιατί αν δεν μπορείς να κάμεις μωρά, εννα χωρίσουμε".
Αυτά προς το παρόν.
Σαν τζιαι άλλαξα πολλά τι γράφω στο blog. Νιώθω λλίο διχασμένη προσωπικότητα άμαν τα θκιαβάζω.

Lil' monsters

σχόλια (16)

Άρκεψεν τζιαι κουράζει με τούτη η νοοτροπία των bimbos. Τούτες οι τύπισσες που οδηγούν το audi του μπαμπά με το ροζ το γυαλί και το τσιγαράκι στο αριστερό χέρι με το french, or whatever. Αρκέψαν κουράζουν με επίσης οι τύπισσες που γεμώνουν φωτογραφίες το facebook, άμπα τζιαι τύχει τζιαι χάσεις κανέναν επεισόδιο που τη ζωήν τους. 'Εγώ με το σκυλλάκι μου, εγώ με το ψαράκι μου, εγώ με το καττίν μου'. Επίσης επρόσεξα ότι τελευταία βάλλουν τζιαι φωτογραφίες που το καινούριο bmw μόλις έρτει που το polish. Άξιες αναφοράς είναι επίσης τζιαι οι τύπισσες που ποζάρουν επιδεικτικά σε συγκεκριμένες πόζες με συγκεκριμένη ένδυση έτσι ώστε να αφήνουν να φαίνεται το tattoo στο σημείο που πρέπει.

Κάπου είχα δει έναν ορθογραφικό αλλά εν μπορώ να το εντοπίσω τωρά. Δε βαριέσαι.

Around 11 o'clock

σχόλια (27)

Η χαζή ερώτηση ~~του μήνα~~ της βδομάδας. Μπορεί να εμφανιστεί τζιαι τίποτε άλλον, εν γλίορα ακόμα.
Ας πούμεν, με βαθμίδα 1-10, ανάμεσα σε κάποιον που ταιρκάζετε διανοητικά 10 τζιαι έλκει σε 7, τζιαι σε έναν που ταιρκάζετε 8.5 τζιαι έλκει σε 10, ποιον θκιαλέεις; Ουφ τωρά που το έγραψα νιώθω ότι η χαζομάρα έφιεν που πανω μου τζιαι εμετατοπίστηκε δαμέ. Δε βαριέσαι.

Εψές είδα όνειρο ότι εκάμναμεν εγκαίνια σε τάφο. Πέραν που τον original τάφο εκάμαμεν τζιαι έναν άλλο σε άλλη πόλη/χώρα, εν θυμούμαι, τζιαι ήταν να κάμουμεν εγκαίνια.

Έσιει κάτι μαυριδερούς αξύριστους με μουσούι τζιαι γυαλί μαύρο που παίζουν σου την πουρού (;) μες το δρόμο τζιαι σούζουν τζιαι το σιέρι τους πάνω κάτω επειδή εν ανυπόμονοι τζιαι τζιοίντην ώρα εν τόση η μανία τους τζιαι το μαγκιλίκκι που κουβαλούν που νομίζουν ότι έχουν σε στημένη στα τέσσερα τζιαι φκάλλουν σου τα μάθκια. Ας πούμε.

My insane thoughts*

*ως τα τωρά.

Άμα πεθάνεις, εν είσαι άντρας, ούτε γυναίκα, είσαι 'το πτώμα', ένα ουδέτερο πράμα, χωρίς φύλο, χωρίς τίποτε που να σε διαφοροποιεί που οτιδήποτε άλλο άψυχο. Η μόνη διαφορά εν ότι επειδή είσαι άθρωπος, εσένα θάφκουν σε τζιαι βάλλουν σου τζιαι ένα σταυρό που πάνω.

Έσιεις απέναντι σου έναν 'ειδικό' τζιαι μιλάς τζιαι μιλάς, τζιαι μιλάς τζιαι καρτεράς να σε γιάνει. Να σε γιάνει που σέναν κυρίως. Τζιαι ξαφνικά σύρνει σου έναν 'εν είσαι πελλή, ηρέμησε' τζιαι απογοητέυκεσαι. Αυτά. Ενόμιζα εν θα εξανάγραφα τίποτε.

On red heels

Σήμερα εννα παίξουμε χωστό.

Rings

Η νοσταλγία εν μεγάλη πουτάνα. Κάμνει σε να ξεχνάς τα σημαντικά τζιαι να εξιδανικεύεις. Κάμνει σε να κολυμπάς σε what ifs ώσπου να πνυείς ή να απομακρυνθείς τόσο πολλά που να χαθείς.

Η νοσταλγία ναι. Που υποθέτω ότι εν τζιαμέ ώσπου να γεμώσεις τζιοίντα κυβικά εκατοστά σκέψεων με κάτι άλλο, ώσπου να μεν νοσταλγείς τίποτε, να μεν χρειάζεται, ώσπου να μεν νοσταλγείς αλλά να έσιεις. Να είσαι busy living παρά busy leaving.

Κάποιες άλλες φορές λείπει σου τόσον πολλά κάτι, που η νοσταλγία εν ένα κατασκεύασμα για να αναπληρώσει το κενό. Τζιαι τίποτε εννεν αληθινό. Εν τούτο που πρέπει να χωνέψεις. Τούτο, τζιαι όσα εγίναν. Ας πρόσεχες. Ας μην έπαιζες. Ας μπορούσες.

Προσπαθώ να με πείσω ότι εν εντάξει. Μπορεί να γίνω κάτι άλλο, μπορεί να αλλάξω μορφή, μπορεί να μεν είμαι αναγνωρίσιμη, μπορεί τζιαι να μείνω για πάντα μια παράξενη που εννα γράφω συγχισμένα. Μπορεί τζιαι ναν εντάξει όμως.

Ghosts and corpses

They decide to haunt you. And there's nothing really you can do.

You can change your phone number. You can move. You can stop going to certain places.

But would you honestly do it. Change all that.

Or let them get tired and eventually go away.

You can choose. This could go on forever.

I wish you were in hell right now.

Another coffee

Rabbits. I love rabbits.

Take the fucking red pill.

I miss something. A feeling. The one you have when you need nothing more or nothing less than well what you have.

Νομίζω στη φάση που είμαι εν πιο πιθανόν να κάμω καμιά μαλακία παρά να κάμω κάτι πολλά σωστό.

What I‘ve learned these last couple of years is that most of the times I regret not doing more rather than not doing less. But I always do more. It’s part of my nature. They say I’m more impulsive and less calculated. They also say I’m too much of something. To handle, to understand, to conform with, to capture. Guess what. Screw them.

Ανωμαλίες

"Κάποιες φορές πρέπει να μάθεις να χαμηλώνεις τα στάνταρτς σου ρε Δρακουλίνα. Η τάδε ας πούμε μόλις εγνώρισε το μέλλοντα σύζυγο της εσκέφτηκεν ότι εν πολλά λλίος της. Στην πορεία ήβρε άλλα πράματα πάνω του όμως."

Δηλαδή ειλικρινά τωρά ούτε να το σχολιάσω εν αντέχω.

I'm glad you keep your promises

Κάποια τσιγάρα εν καλύττερα που τα άλλα. Τζιαι κάποια ζώα πιο άγρια. Τόσον απλά.

Mirrors

Couples. Kissing. At the beach. Tongues involved.

Ώρες ώρες νομίζω ότι η κκελέ μου εν δυσανάλογα μεγάλη σε σχέση με το σώμα μου.

I'm getting used to it

Allow me to be a rumor. A far-off, farfetched, flourishingly phantasmagoric one.

Less compliant. I’ve grown into that.

Rainy days. Would be nice sometimes.

Woke up from a coma. And relived all the things that could go wrong.
Confusing dreams again. Here we go. Choose a nightmare for fuck's sake and stick to it.

While people fly away and get reborn again, I get to stay here and randomly pick echoes from different kinds of death.

Perspectives

Πρέπει ναν πολλά δυνατό τζιοίνο το god-like feeling που έσιεις άμαν παίζεις με τους αθρώπους. Κάμνει σε να νιώθεις ότι τα αρτσίθκια σου βαρούν δεκαπέντε κιλά το ένα. Η μαλακία είναι να είσαι στην άλλη πλευράν, εννεν.

I’ve come to believe ότι πολλές που τες θεωρίες που συνήθως αναλύεις έσιεις τες γιατί περιμένεις υποσυνείδητα να διαψευστούν. I was there; and I was embracing the change. And the change fucked me up. Now I’m becoming more practical. I’ve solid and palpable proof, indisputable conclusions, based on grounded theory and qualitative analysis. The rest are just foolish and insane theories.

This is a perspective.

Ugly people are back

Unexpected bitchiness. Yeah, that’s it. Σε κάποιους αθρώπους διάς αξία μόνο τζιαι μόνο που χαλιέσαι. Πόσες φορές να το πω για να το χωνέψω.

No more second chances. I’ll become friends with my instinct again. And I'll put my shield up again. That's right.

I really really need to drink a lot some time this week.

The sooner the better. Εν τη φκάλλω την εφτομάν άλλως πως.

Εβαρέθηκα.

Fingers crossed

σχόλια (10)

Every time I have to go to a funeral or hear somebody’s died I get this weird feeling in my stomach as if I cannot digest it properly. There’s this voice inside me going “Fuck. I was so busy being miserable I forgot about death. Fuck”. Πίσω που τούτην τη φωνήν ακούεται το Άστρο του Κωνσταντίνου Βήτα. Then along comes the other voice: "Να’χουμεν την υγειά μας τζι’ούλλα τα άλλα εν πελλάρες". Σε τούτην ακούεται το Struggle for pleasure του Wim Mertens. Τζιαι παίζει ταυτόχρονα τζιαι η σκηνή που την ταινία, τζιοίνη με την κορδέλα. Τζιαι μετά έρκεται η άλλη. Τζιαι λαλεί μου "All you need is love. Love is all you need" με το απαραίτητο soundtrack.

Την υγειά μου έχω την, τωρά ξέρω το.
Τη μιζέρια μου έχω την επίσης.
Τζιοίνο που μου μεινίσκει δηλαδή τωρά εν η αγάπη.

Close-up

I need a back-up plan. I thought I had one but back-up plans don't work here.
I need to watch some films I think I just never seem to find the right time. I like talking about them so I like having someone to watch them with me. So I don't watch films nowadays.
It's as if that one lost its shine as well. And I hate it.

Yeah, talking about all other shit apart from that does help. I've nearly managed to believe it didn't happen to me but to someone else and I just happened to stumble across this story somehow.

So it's just you girl. You against the world. Again.

Layered

Άρκεψεν παίρνει με πουκάτω τελευταία. Είπαν μου φαίνουμαι καλά. Εννα 'πρεπε να βάλω έναν 'αλλά' τζιαι να τες χωρίσω τες προτάσεις, ναι.
Θέλω να πιάσω έναν πολύπριζο να το τραβώ έξω δαμέ τζιαι να κάθουμαι με το λάπτοπ μου. Εν άλλη η χαρά άμαν κάθεσαι έξω μετά τις 7.
Σε θκυο διαφορετικές στιγμές, θκυο διαφορετικά άτομα είπαν μου "ένιξερω αννεν όποτε σε θωρώ εγώ, αλλά φαίνεσαι μια χαρά πάντως". Νομίζω εχαμογέλασα τους, μπορεί τζιαι να τους είπα τζιαι "ναι, είμαι μια χαρά". Πού να τους πω ότι εν επειδή εν είμαι μόνη μου που είμαι έτσι, τούτον όι, εν μπορώ να το παραδεχτώ σε κανέναν κατάμουτρα. Πού να τους πω ότι εν άμαν μείνω μόνη μου που μπαίνουν οι δαιμόνοι μέσα μου τζιαι μιλούν τζιαι σκέφτουνται τζιοίνοι αντί για μένα.
Εντάξει φίλε μου. Ως το δεκαπενταύγουστο λοαρκάζω να ξέρω αν θα πάω πάρατζι. Εννα καρτερώ έναν τηλέφωνο να με πιάσουν να μου πουν, αντί τζιοίντο "τι κάμνεις". Εν πειράζει. Καθένας με τα τυχερά του εννεν.
Νομίζω δικαιούμαι το τούντο ποστ. Έσιει μέρες που παίζω πελλόν τζιαι πνύω το.

Οι παπαγάλοι μας νομίζω εγεννήσαν. Τζιοίνος εν ούλλη μέρα έξω που το κλουβί τζιαι γλέπει την. Όποτε πάω να παρατηρήσω να δω κανέναν μιτσίν, μπαίνει μες τη φωλιά τζιαι αννοίει τα φτερά τζιαι σιεπάζει την.

If you ain't plus you're minus

σχόλια (15)

I hate daytime on weekdays. Except when I’m at the beach; and I usually ain’t.

I met two guys yesterday. I didn’t actually meet them for the first time, I already knew them, I just happened to see them again. I became aware of the fact they were flirting me which is inevitable if you’re the only single in a company of couples. What I hate about these things is how the couples conspire to ‘find you match’ but even more importantly, ‘a match’ that is already in their circle. It’s interesting how they see you as posing a threat for their couples’ world as if you can only hang out with them if you’ve got a plus-one. Ah Cypriot couples. Maybe it wouldn’t have been that bad if I actually liked one of them. But they were miles away from me liking them. At some point I caught myself scanning them wondering if they are as bad as they look in bed but I quickly pulled myself together and realised it was the hormones speaking. I blame the dream I had last night on the hormones too. No; the dream was not about them. Period. Then again, even if I did like them, the whole match-making thing spoils all the fun. If I want a fucking lollipop from the table I can take a fucking lollipop on my own, dude. I won’t wait until it’s offered to me on a plate. Ok. Maybe an unfortunate metaphor.

I had a friend inviting me to “go out on Wednesday night with other single gals and meet men”. The thing is, she ain’t single. She is almost married. She actually said “well, ok I ain’t single but it doesn’t mean I can’t look around”. And that, ladies and gentlemen, was gross. I hope she forgets all about inviting me.
Stay tuned for more action.

Coming across

I’m glad you like my trophies. It took me years you know.

[…]

People don’t like scars do they. Scars tell stories. And stories can be arcane.

That’s alright.

You shouldn’t tell a story if you know it can’t be understood. People ostracise what they can’t grasp.

It’s ok now.

Clap clap

I decided not to care. And calm my anger. It’s as if I’m the only one who’s getting angry here. So why bother? Doesn’t mean I will make it; doesn’t mean I won’t.

I’m hearing the bells again. Ringing. Ringing. Ringing perfectly orchestrated in every word.

It’s only when I’m sleeping that everything’s so brighter and fine.

But I don’t get sleepy these days. I only do it from force of habit.

I’d like things to be simpler this time. Less extraordinary. Yes, I can live with less extraordinary. I start remembering things you know and I get angry at that stupid insecure creature. I’ve noticed I tend to change my belly ring every time I end something or start something new. I had my last one on for nearly a year I think. Maybe more. I have now discovered a quite different one, long forgotten. I know I’ve been snobbish against that quiet but I have managed to acknowledge the importance of a healthier breathing organism. I hope you can follow this.

Or a terrace

I’ve been thinking.

Με τους φίλους μου εν έχω πολλά κοινά μάλλον. Έχουμε διαφορετικά γούστα διασκέδασης, διαφορετικά ενδιαφέροντα. Θέλω ας πούμε να πάω στο χ τόπο/event τζιαι σκέφτουμαι ότι κανένας εν θα ενδιαφέρεται. Στη θεωρία βρίσκουμεν τα αλλά when it comes to έτσι πράματα, που θέλεις έναν πλάσμα να ενθουσιαστεί με κάτι τζιαι να θέλει να το κάμει με σιοίλια (1000), οι φιλίες μου πάσχουν. Τζιαι ok έσιει πραματα που μπορείς να τα κάμεις μόνος σου τζιαι εν σε κόφτει, αλλά έσιει τζιαι άλλα που εν μπορείς. Εν περιμένω να προσαρμοστούν στα δικά μου γούστα or something, απλά απογοητεύκουμαι που συνειδητοποιώ ότι εν μπορώ να κάμω τίποτε για το θέμα.

Ας πούμε στην προκειμένη φάση two of them are vacationing in Europe, another one is working his ass off, another one is busy δίνει το γάρο της, oh and there’s always the one who’s too obedient to have needs and the one who’s just bored. Μπορεί ναν η πυρά τζιαι παραπονιούμαι, ένιξερω. Maybe I’m too demanding. Maybe I should meet new people. Maybe I should have a beer. And relax. In a balcony.

I need more

I like making lists. So here it goes.The things I’ve missed:
-Having someone calling me to ask «Τι κάμνεις» and actually mean it
-Cooking for friends
-Watching a stupid film and having a laugh
-Letting my hair down.
-Travelling. Anywhere.

Έβλεπα έναν τύπο μες το αυτοκίνητο έπιαννε τηλέφωνο τζιαι εχαμογέλαν. Εμένα γιατί εν με πιάννει κανένας τζιαι να χαμογελά; Α;

Έσιει τόσες μέρες εν μιλώ. Σήμερα εμίλησα πολλά. Νιώθω 15 πάλε. Γιατί;

Them

Data saved

So you’re at the beach, half-naked and wet. What could possibly go wrong. Υποτίθεται ο κόσμος χαλαρώνει τζιαι γίνεται πιο κοινωνικός. Τζιαι ενίοτε χαμογελά σου.
Υποτίθεται. Ένιξερω πώς να το εξηγήσω. Μήπως νιώθουν εκτεθειμένοι επειδή φαίνεται το σώμαν τους; Σήμερα εμέτρησα τρεις αντικοινωνικούς τζιαι έναν ενδιαφέρον αλλά non-available τύπο.

Εννα το μαλαθκιάνω πολλά το πράμα.
Σύμφωνα με μιαν ηλίθια σειρά που έβλεπα εχτές ή προχτές με τα ζώδια, το κάρμα μου εν με σκορπιό. Τόσον τζιαιρό δηλαδή εχαραμίζουμουν σε άλλα ζώδια.
Crap. I knew something was wrong.

Made of dirt

You’ve taught me plenty. And I taught you back but they were so peculiar the things I taught that you somehow made them a part of you and pretended you were teaching and I’d pretend I was keeping notes. And it was alright for a while. But then you stretched the theories and found new practices.

I want to write a letter and have it engraved in your mind. Transfer the information via a mindscan or something scientific enough to keep it untraced.

It seems now possible enough that you will never know. I’m not sure if I should be sorry or unsatisfied. Right now the latter seems stouter.

It seems now possible enough that no one will ever believe me. And maybe you’ll be well-regarded for rising above. Maybe they’ll even assume I was a bad influence. It’s funny isn’t it? Nearly hilarious.

I won’t finish this. Just not yet. I need to strip you off my pieces first. And then I’ll laugh loud until you burst into flames.

Hohoho

People are ugly. And bad. And they lie.
I've been reading some articles these days. So much fakeness into people. Games and games on games. So-called human relationships.

After my last drinking incident I decided to spend my summer alcohol free.

Yeah right. It's been a while but seems like I can still take it.

I had a fear

I now have none.
This is either good or bad. Place your bets now.
It's me fearless and it's me terrified.
It's me, isn't it? Dark again. I need to find a new word for dark.

I'm done

σχόλια (10)

I'm not as smart as people think. And I definitely aint that strong. I’m scared. Of being alone. I now am.
I need to wake up before I’m dead. I can't recapitulate no more.

I'll try again

σχόλια (8)

Spotted:

- Ένας τυπάς να φέφκει με ένα wrangler μετά που pedicure treatment. Ούλλες ποθούν σε, είμαι σίουρη.

- Μια αγενής πωλήτρια που μου εμίλησε στον ενικό. Ναι, είμαι τόσον απαιτητική.

- Μια παρανοϊκή τύπισσα all over the place. Ναι, ναι, εγώ είμαι τούτη.

- Θκυο αχάριστα πλάσματα που σκέφτουνται μόνο το βόλεμμα τους . I can do it as well from now on you know.

- Ένα διπλοκάμπινο πάνω στη νησίδα να μου κόφκει το δρόμο. Γάρε ε γάρε.

Cheers

I raised my glass to a straight line
and then I froze time
and I scanned the room smiling
while nodding to a face unknown

and now I’m awfully cold
I’m kneeling and running ‘n all
I’m picking the pictures of us
and raising my glass to the past

Expired

Νιώθω εξαιρετικά χαζή στα θέματα σχέσεων. Όσον τα πράματα εν στο παιχνίδι, μπορώ να τα χειριστώ πανέξυπνα, διασκεδάζω το τζιαι νιώθω ασφάλεια. Η σχέση όμως εν έναν πράμα που εν μπορώ να χειριστώ, εν ξέρω μάλλον. Η ρουτίνα, η καθημερινότητα, εν πράματα που με κάμνουν να πελαγώνω. Εν μπορώ να διανοηθώ να τζιοιμούμαι δίπλα σε κάποιον θυμωμένη όσο εν μπορώ να διανοηθώ μια σχέση ομαλή χωρίς ένταση, καυγάδες. Με αποτέλεσμα τα βράδια μου να καταλήγουν με εμένα ή να υποφέρω που κάμνω το πρώτο, ή να υποφέρω που έχω το δεύτερο. Σε κάτι φάσεις πιστεύκω ότι έχω ούλλο το δίκαιο του κόσμου που είμαι έτσι τζιαι εν ο άλλος λάθος, σε άλλες πάλε νιώθω ότι είμαι τζιοίνο το λάθος στο κουτούι που εν μπορεί να δει τίποτε άλλο. Εν είμαι σίουρη με ποιανού τα όρια παίζω, τα δικά μου ώρες ώρες μοιάζουν ναν παρανοϊκά ατέλειωτα. Θέλω ένα manual, κάτι να μου λαλεί τι να κάμνω, κάτι σε troubleshooting information, όπως τες οδηγίες στο χαρτί αν ξιχάσεις ένα χάπι.Παρεμπιπτόντως, κατά κάποιο τρόπο έκοψα το κάπνισμα χωρίς να το καταλάβω. Εντάξει, ένα μέσα μέσα εν μετρά, έχω να πιάσω πακέτο τουλάχιστον ένα μήνα.

Ancora

Learning to lie back
But not yet ready

Ως καχύποπτος άθρωπος εν μπορώ να καθησυχαστώ αν δε βάλω υπογραφή. Αλλά ήβρα δουλειά. Αν κάτσει τζιαι κάτι άλλο που περιμένω ακόμα καλλύττερα.

Διακοπές τίποτε. Όπως το θωρώ εννα τη φκάλουμε με καμμιά θάλασσα τα σαββατοκυρίακα, ούτε καν διήμερο μάλλον. Εκτός αν με σκεφτούν καθόλου κάτι γνωστοί με εξοχικά ποτζί ποδά. Χλωμόν όμως. Η δουλειά αρκέφκει που σεπτέμβρη άρα μέχρι τότε πρέπει να τη φκάλω χωρίς λεφτά άρα διακοπές πριν τα χριστούγεννα αποκλείεται. Εσκέφτηκα να βάλω σε εφαρμογή το σχέδιο του κουκουμά. Πόσα εννα συνάω όμως το μήνα; Επίσης θέλω εναλλακτικούς τροπους διασκέδασης που ναν απαραίτητα οικονομικοί. Εν μπορώ να σκεφτώ τίποτε που να μεν θέλει λεφτά, μόνο τζιαι μόνο πεζίνες να βάλεις...
Θέλω να γράψω κατιτίς αλλά θέλω το χρόνο μου.

Followers

Έπαθα εμμονή με τούντο τραγούδι.
Τζιαι το video αρέσκει μου επίσης. Εθύμιζε μου πολλά τα χρώματα τζιαι την αύρα τζιοίνου του προπέρσινου νομίζω σουηδικού θρίλερ. Εν τζιαι η κοπέλα σουηδέζα τζιαι ο σκηνοθέτης so fair enough.

Ay me

Εντάξει, it's official. Ψάχνω για καινούριο σπίτι. Η Δρακουλίνα έσιει τζιαι τα όρια της.Εν η πρώτη φορά που γράφω για μένα στο τρίτο πρόσωπο. Ναι, ναι, ξέρω τι λαλούν. Εν με κόφτει. Ήθελα απλά να δω ίνταλος ακούεται.
Εντομεταξύ τελευταίως παθαίνω έναν πράμαν, νομίζω ότι κάμνω comments σε blogs αλλά μετά εν τα βρίσκω ενώ είμαι σίουρη ότι έκαμα. Μπορεί ναν η πυρά. Που τες 11 ως τες 3 νιώθω ότι ψήνουμαι όπως το γύρο. Ούτε ένα μεξικάνικο καυτερό της προκοπής εν μπορείς να φάεις με έτσι πυρά. Ούτε μιαν πικάντικη σκορδάτη μακαρονάδα με θαλασσινά. Έσιει τζιαιρό να φάω έξω εν η αλήθκεια.
Επίσης, εν μόνο στην περιοχή μου που κυκλοφορούν κουνούπια που σε κάμνουν τούμπανο; Αν δεις καμμιά μες το δρόμο με πρισμένο δεξί σιέρι τζιαι αριστερό πόδι εγώ είμαι. Μιλούμεν εγινήκαν όπως το ψουμίν που μπαίνει. Υπάρχει μια κατανόηση πάντως, στο φαρμακείο ας πούμεν άκουα "μα τζιαι συυυ; Τζιαι γωωω!" με αληθινό ύφος συμπαράστασης. Είμαι τζιαι λλίον αξιοθέατο βέβαια γιατί η κουτάλα μου εν συνήθως ψιντρατζιανή τζιαι τωρά φαίνεται μεγάλη διαφορά. Που σημαίνει όμως εν είμαι κυκλοφορίσιμη για παραλία σε περίπτωση που συχνάζουν μωρά τζιαμέ τζιαι φοηθούν. Εκτός αν πάω μακένζυ τζιαι παίξω το μποτιμπιλτερού with pills gone wrong.

Choke

Ήθελα απλά να σου πω ότι είσαι πίκρισσα τζιαι κομπλεξάρα. Τζιαι ψευδο-απελευθερωμένη τζιαι ψευδο-χίππισσα τζιαι ψευδο-επαναστάτρια. Είσαι ένα pseudo ολόκληρη. Pseudo.

I may have to stop sleeping

Στο τελευταίο μου όνειρο οι κασεροκροκέτες εφκήκαν που το φούρνο τζιαι το αποτέλεσμα ήταν θκυο κορούες, for some reason όι δίδυμες, η μια με πράσινα μάθκια. Τούλαχιστον υπάρχει μια συνοχή σε τζιοίνα που θωρώ έννεν;

Εν τζιαι έχω πρόβλημα να πιαίννω δουλειά το πρωί τζιαι να ξυπνώ που τες 7. Αλλά άμα πρέπει να σηκωστώ να φίω που το σπίτι μου που νοικιάζω επειδή αθυμήθηκες τωρά να μας βάλεις το κανονικό το ρεύμα τζιαι πρέπει να βουρώ στην αηκ για να βάλω το λοαρκασμό στο όνομα μου την ίδια μέρα επειδή εξίασες να μου δώκεις το χαρτί πιο γλίορα, με κίνδυνο στην τελική να μεν έχω ρεύμα επειδή τούτον έπρεπε να γίνει πριν αρκέψουν οι εργασίες, τότε ναι, έχω πρόβλημα. ~~Τζιαι κάτι μου λαλεί εννα σιεις τζιαι συ.~~ Όι, ακούετε τσας απειλητικό τούτο.

Darker

It seems ότι κάθε καμμιά θκυο μέρες εν έχουμε ρεύμα. Σήμερα εν θα χουμε ως το απόγευμα τάχα μου.
Πολλά νεύρα τελευταίως. Πολλά.
Άρκεψα τζιαι θυμώνω πολλά με πολλύ κόσμο.
Με τζιοίνη που εν αγενής χωρίς λόγο τζιαι συμπεριφέρεται γαουρίσιμα, με την άλλη που κλαίεται αιωνίως για λεφτά αλλά διά άνετα σαράντα (40) ευρώ την ημέρα σε αχρείαστα ρούχα (τζιαι ναι, θεωρώ τα πολλά τα 40, γενικά θεωρώ υπερβολικό το να γοράζεις συνέχεια πράματα), με τον ιδιοκτήτη που ακόμα να μας βάλει κλιματιστικό, με τους γάρους γείτονες που κάμνουν φασαρία. Πρέπει να εξομαλύνω την κατάσταση.

Εχτές επία θάλασσα αλλά είπα εν ξαναπάω Μακένζυ. Εν πολλά ξιμαρισμένο το νερό. Επίσης τι παίζει με του Κυπραίους τζιαι ξαφνικά φέτος εν ούλλοι γυμνασμένοι; Εμέτρησα six-pack, πλατάρες, δικέφαλους, τρικέφαλους τζιαι ένιξερω τζιαι γω τι άλλο.

Coke lore

Το σαββατοκυρίακο επία στο Havana τζιαμέ στη Λήδρας κοντά. Κάποιος μας είσιε πει ότι ο μπαρμαν εν πολλά καλός τζιαι κάμνει ωραία cocktails. H pina colada ήταν μια αηδία τζιαι μισή τζιαι η margarita πολλά ελαφριά. Εκνευρίζουμαι άμα ζητάς μαργαρίτα φράουλα τζιαι φέρνουν σου γρανίτα. Εγώ θέλω να νώθω την tequila στες φλέβες μου. Ο χώρος εν καλός γενικά, αν τζιαι λλίο μπερδεμένη διακόσμηση, τζιαι η μουσική εν καλή, which was a surprise, λλίον μπερδεμένη as well αλλά καλή.

Points:
-Τούτη η διαφήμιση η καινούρια της coca-cola θυμίζει μου το παλιό stepford wives.
-Η βασιλιτζιά μου άρκεψεν τζιαι μαρανίσκει.
-Θωρώ εφιάλτες πάλε. Είδα ότι έκατσεν το λάστιχο μου τζιαι ετρύπισε. Το πιο shocking ήταν ότι είδα ότι έκαμα δίδυμα που όμως είχαν τη μορφή κασεροκροκέτων στο φούρνο. Go figure.

Someone employ me

Τελευταίως γνωρίζω πολλά εκνευριστικά άτομα. Άρκεψα να πιστεύκω ότι κάπου έχω κολλημένο ένα μαγνήτη τζιαι τραβώ τους.
Θέλω ένα νορμάλ εργοδότη. Ένα. On my terms anyway. Πού έσιει ρε κουμπάρε γαμώτο;

While doing the laundry

Ok το θέμα με το ιντερνετ εν το θωρώ για σύντομα. Λεφτά γιοκ ακόμα so βλέπω με να κάμνω εισβολές στους δικούς μους σε καθημερινή βάση για αρκετό τζιαιρό. Σίουρα ούλλο το καλοτζιαίρι, μπορεί τζιαι παραπάνω. Εν πειράζει, εννα περάσουμε εννεν. Το μόνο που με ενοχλεί εν που εν μπορώ να θκιαβάσω τα μπλογκς που θέλω με την ησυχία μου. Emails σημαντικά εν καρτερώ που κανέναν άρα it’s mainly the blog thing. Επίσης εν μπορώ να πιάω το laptop τζιαι να πάω σε café πρώτον γιατί εν μπορώ να το κάμνω καθημερινά που θέμα οικονομίας τζιαι δεύτερον αν γράφω στο μπλογκ τζιαμέ εννα με πιάσει η ψύχωση ότι παρακολουθούν με.

------------

On other things, έχω ένα θέμα με τα χαρτομάντυλα. Ο δικός μου -or ένιξερω πώς να τον πω- έπιασεν έναν κουτί καφέ χαρτομάντυλα ακούεις. Personally, εν τζιαι πολλοκόφτει με για το χρώμαν τους. Φτάνει να μέννεν ροζ η κίτρινες. Όπως τζιαι να σιει, έπιασεν τζιαι έναν κουτί άσπρες φτηνές. Τις μεν καφέ έβαλεν τες πας τον πάγκο –χαρτομαντυλιέρα εν έχουμεν ακόμα- τζιαι τις δε άσπρες έβαλεν τες μες το συρτάρι. Και ερωτώ. Ποιον εν το point να πιάνεις καφέ χαρτομάντυλα άμαν εν θα τα χρησιμοποιήσεις τζιαι απλά να έσιεις να φαίνουνται, τζιαι που την άλλη τζιοίνα που actually χρησιμοποιείς να τα έσιεις μες το συρτάρι;

I think I’m turning into something weird.

---------------------

Εν αντέχω το attitude της γενιάς των 28-30something ‘εγώ ετέλειωσα English school’. Οι δήθεν μποεμ τύποι που ακούν μόνο ψαγμένη μουσική τζιαι περιφρονούν οτιδήποτε έσιει να κάμει με την πολιτισμικήν τους ταυτότητα. Οι ‘εγεννήθηκα σε λάθος χώρα’ τζιαι οι ‘η Κύπρος εν πολλά μιτσιά για λλόου μου’. Fuck ρε. Κάτσε τη μάππα χαμέ.
Εντάξει, ένιξερω αν επανέλθω σε τούτο. I just had to take it out of my system.

Doing the rounds

Οι περιπέτειες μιας μετακομίσασας. Εσκέφτουμουν εχτές πόθεν καταλάβεις πότε εν η πρώτη φορά που κάποιος μετακομίζει τζιαι φέφκει που το σπίτι των γονιών του. Ας πούμε θωρώ τζιοίνους που ήρταν που κάτω μας. Διούν λεφτά στα πράματα που φαίνουνται τζιαι τα υπόλοιπα γοράζουν τα πιο φτηνά. Εντάξει, εν τζιαι αντρες. Τι τους κόφτει ας πούμε αν το μαχαιροπίρουνο εν τζιοίνο το φτανό του νοσοκομείου; Στο πρώτο σπίτι νομίζω λειτουργεί παραπάνω ο ενθουσιασμός να πιάσεις τα καλλύττερα, τα πιο ακριβά τα πιο γαμάτα πράματα τζιαι εν συνειδητοπείς ότι άμα νοικιάζεις, εν σάζεις ‘το δικό σου’ σπίτι αλλά το προσωρινό πριν πάεις στο δικό σου.

Το θέμα με το ίντερνετ ακόμα ψάχνω το. Δηλαδή εν επία ακόμα να κάμω γραμμή. Εν θέλω να πάω τζιαι να μεν ξέρω τι σύνδεση να κάμω άρα είπα να σκεφτώ πρώτα τζιαι μετά. Θέλω κάτι οικονομικό αλλά ας πούμε να μεν προλαβαίνω να πάω για κατούρημα ώσπου να μου ανοίξει μια σελίδα. Αυτά. Εννα σκεφτώ τζι’άλλα. Αλλά είμαι καλά. Λλίο νευριασμένη αλλά εν θα ασχοληθώ με τούτο σήμερα.

Ναι έχω πρόβλημα

Εντάξει. Εννα κάτσω σε μιαν καρέκλα τζιαι υπόσχουμαι ότι εν θα κινούμαι καθόλου τζιαι να περνάτε ένας ένας να μου διάτε μιαν πατσαρκά να φκάλετε το άχτι σας πέρκι πήξει ο νους μου. Έννεν έτσι που σκέφτεστε; Άτε να δούμεν α.

Filling

So ναι, αποφάσισα το. Μετακομίζω. Όι ακόμα, αλλά εννοώ αποφάσισα το. I mean, η ζωή εν μιτσιά έννεν; Τζιαι ποια εν η ουσία να αναβάλλεις κάτι αφού εννα το κάμεις έτσι τζι'αλλιώς; Ή ποια η ουσία να καταπιέζεις τζιοίνα που θέλεις αφού εν σταματάς να τα θέλεις; Τζιαι το πολλύν πολλύν τι, να το μετανιώσω; Ε χάτες, ίνταμπον να γινεί, για εννα μετανιώσω που εννα το κάμω, για που εν θα το κάμω.

Ένα θέμα εν ότι εννα πρέπει να βάλω γραμμή για ίντερνετ τζιαμέ τζιαι ένιξερω πόσον τζιαιρό παίρνει τζιαι αννεν φασαρία.

Feeling

Things to write and think about.
Counting love and its parables.
I feel all the things I used to feel but they feel different.
It's been a while
Ποια πράματα θυσιάζεις; Ποια εν τα λλιόττερο ασήμαντα;
Θυσιάζεις ας πούμε φιλίες; Θυσιάζεις οικογένεια; Θυσιάζεις σχέσεις παντός είδους; Την αγάπη ας πούμε θυσιάζεις την;
Εγνώρισα μιαν κοπέλλα πριν λλίες μέρες τζιαι μέσα στα δέκα (10) λεπτά που εμιλούσαμε είπε μου "το μόνο που θέλω εν μια ουσιαστική σχέση, τα άλλα έχω τα, αλλά τζιαι που τα έχω εν έσιει σημασία άμα εν τα μοιράζουμε". Εγώ εμίλουν της για δουλειά τζιαι δοκτοράτα τζιαι τζιοίνη είπε μου το πιο απλό πράμα. Τζιαι έμεινα μαλάκας τζίντην ώρα. Ας πούμε, τούτο είπε μου το μια κοπέλλα που εν ήξερα καν. Τζιαι εγώ τι κάμνω; Έχω την ουσιαστική σχέση τζιαι πετάσσω την γιατί θεωρώ ότι έννεν σημαντική; Έχω την τζιαι φοούμαι να την απολαύσω άμπα τζιαι χαλάσει;΄
Έτσι για λλίο επίστεψα ότι εν πολλά πιο απλά τα πράματα απ'ότι τα κάμνουμε.

Circles

The little things

σχόλια (16)

What to do when a man drops to his knees

a. Think he’s passed out from the knees down

b. Worry about the dust on his jeans

c. Kneel along

d. Nothing?

How about that

Could it be.

That this 35m² place will be the one I'll call home.

The times have changed.

The tides have been muted.

Today’s storm. Tomorrow’s sunshine.

The tendency to over-rationalise things. And actions.

The deeds will do the deep dispute.

A day deranged and dyed all doe.

Smell it

I was about to move. And then I stopped.
I was about to stop. And suddenly I moved a little.
How can my expectations grow and shrink at the same time?
They grew for today I found out I should come to terms with my needs. And they shrank for this means I have nothing more to hope for; nothing to negotiate, nothing to change.
So I just accept me the way I am. I take me for granted. I remain faithful to what I’ve been so far.
Or I just learn by heart a new poem.

Testing

Είμαι σκατά σκατά σκατά. Είμαι νεκραναστημένη εκατό φορές.
Λειτουργεί;
Εν η σιειρόττερη φορά. Ούτε εγώ εν μου καταλάβω.
Θέλω. Εν πρέπει. Μα θέλω. Μα εν μπορείς. Εν μπορείς.

Hazard

Can you exit a mode once you’ve entered it?
Επειδή σαν να τζιαι σκέφτουμαι να αλλάξω χρώμα νυσιών.
Which makes me think how much I like this one. Or if I’d really be better with the previous one if I just started using intensively a base and top coat.

Σκέφτουμαι αύριο, δηλαδή σήμερα, να φάω γύρο. Θέλω κάτι παχυντικό να με πιάσει.
Νομίζω εμπήκεν επίσημα το καλοκαίρι. Ήβρα την πρώτη κατσαρίδα πόψε.

Night out

Εψές έθελα να φκω τζιαι να γνρίσω έναν πλάσμα που να ταιρκάζουμε πολλά τζιαι να μιλούμε συνέχεια για διάφορα, ή να μεν μιλούμε τίποτε αλλά να ξέρουμεν ότι ταιρκάζουμε πάλε. Αντί αυτού, εβαρέθηκα πάλε τζιαι άρκεψα να πίννω πάλε. Εν θυμούμαι σίουρα ίνταλος ήρτα σπίτι. Το πρωί πάντως εσυνειδητοποίησα ότι άφηκα τέσσερα (4) φώτα αναμμένα τζιαι ετιτσιρώθηκα τέλια που τη μέση τζιαι κάτω τζιαι ετζιοιμήθηκα έτσι. Αν έμπαινα σε λάθος σπίτι εννα υπήρχεν κάποιο ενδιαφέρον τουλάχιστον.

In a while

Lilies

Here and there

A little bit further

Over there too

There’s a couch and probably a carpet too. Nothing else. It’s just a house. But it means so much.

I’m getting darker again.

Rote

Helium feelings sorted out

Sabotaged schedules of a loner’s freedom

And now what

back to the base

Laughing out loud

Exciting stuff

I need a diagnosis on fingers getting terribly swollen during jogging. I’m too bored to google.

I think there’s a possibility of me getting married by the end of this year. Just a slight one. Or having a nervous breakdown. Who knows, maybe both.

There is a quite notable number of yucky middle aged men jogging out there.

I’m feeling stupid these last couple of days. Plus I’m growing older. Older and stupider. It sucks.

I've nothing

σχόλια (10)

Σε περίπτωση που θκιαβάζει κάποιος πλούσιος που έσιει εταιρείες τζιαι θέλει να μου προσφέρει δουλειά ας το κάμει χωρίς φόβο και πάθος. Μεν αντρέπεσαι. Now is the time.

On other things, παίζει καθόλου στην Κύπρο το θέμα συγκατοίκησης μεταξύ non-students? Τζιαι ας πούμε ίνταλος βρίσκεις έτσι περιπτώσεις; Που να μέννεν psycho τζιαι να μεν σου ξυπνούν αναμνήσεις του Single White Female.

It feels so lonely when you realise you have no one to have a horror/thriller movie marathon with.

Highlights

Today I was told "you won't find what you're looking for in Cyprus; not here where the people are so stilted".
Some days ago I was told "facebook is the way to flirt nowadays; it doesn't matter that you don't like it, that's what people do if they want to meet someone".
So I'm either migrating or making a facebook account.

It just occured to me. Μπορεί να μεν έβαψα τις κουρτίνες στο χρώμα που μίσουσε αλλά έβαψα τα νύσια μου. Τζιαι παν μου.

On repeat. And brazen daylight

Έτσι μέρες εννα θελα να ΄χα έναν κινητό έξτρα,να μεν το ξέρει κανένας, να μεν στέλλει μηνύματα, να μεν πιάνει τηλέφωνα. Να πιάννει μόνο την άμεση δράση άμα χρειαστεί. Να σβήννω το κανονικό τζιαι να ησυχάζει η κκελέ μου. Ενώ τωρά εννα λύσουν τα νεύρα μου. Ο φόος της προσμονής.

Re:

It’s a true story I’ll tell you
It happened once at a nearby town
A town you know
You stop by every now and then
You know someone who’s born there
You’ve heard about it once on tv
A town like yours and mine.

T’was an empty house
In an empty town
Empty of eyes
Eyes that see beneath
Those that penetrate the look
A greyish house
The grey of blue industrial ennui
Cold colour mostly white around

T’was a song in a head
Going round n round
When no one was listening
A trumpet
The warm sound of troubles
The dim light of misery; smiles
Again and again, again

Climbing up the chimney
There were some words
Cross-eyed mixed up words
For anyone listening
Some left behind
Clutched on to unanticipated clusters of ashes
Some making it up
Reaching the top
Strangely untouched
Strangely free

Of all the causes
Of all the troubles
The words were lonelier
And far belittled
Once told forever worthless
As secrets of teenage youth
Mostly angry mostly mistakenly held

Were crossing the sky and flying
Meeting up ol’ friends
From all kinds of chimneys around town
Catching up
Crying even
Words revisiting.

Revelations.
Reservations. And all that.

Σκέφτουμαι in times of boredom ίντα άθρωπος πέρκι να νομίζουν όσοι θκιεβάζουν έστω τζιαι τυχαία ότι είμαι. Έρκουνται μου πράματα να γράψω ώρες ώρες τζιαι μετά τραβώ πίσω τζιαι μετά λαλώ ίνταμπου σε κόφτει έννεν τούτος ο σκοπός σου που ήταν; Να γράφεις ότι γουστάρεις χωρίς να σε κόφτει; Γράφεις τα για σένα στο κάτω κάτω, για τη δική σου ας πούμε ισορροπία ή whatever. Σαντανώνουμαι εύκολα τελευταίως.

“That’s just the way relationships are you know”
“Actually, no…”
“Well ok, that’s just how my relationship is.”

E fuck καλό. Εν με κόφτει.

I need...lemme think

Ok έχω να πω πεντέξι (5-6) πράματα μόνο

Καταρχάς ναι, εν έσιει κανέναν ενδιαφέρον η ζωή μου. Τζιαι I need something to focus on.

So ναι, κάμνω focus κυρίως στους άντρες γυρώ μου cos that’s interesting. Τζιαι μπορεί να μεν γίνεται τίποτε αλλά τουλάχιστον I’m focusing on something other than my boring life.

Έχω αυπνίες τζιαι όποτε τζιοιμηθώ θωρώ εφιάλτες. Κάθε μέρα που ξυπνώ είμαι σιειρόττερα που την προηγούμενη.

Άρα ναι, ο νους μου εν λειτουργεί τόσο γλίορα ή ομαλά εδώ τζιαι κάποιον τζιαιρό.

Άρα ναι, οποιεσδήποτε απαιτήσεις που αφορούν τη λειτουργία του νου μου είτε σε θέματα ταχύτητας είτε ευστροφίας εν παράλογες.

Faint

Ούλλη μέρα σήμερα είχα την αίσθηση ότι εβιάζουμουν γιατί έχω κάτι να κάμω. Τζιαι τελικά εν έχω. Τζιαι βαρκούμαι. Τζιαι εγύρισε μου.

It's just me

Easter bunnies

Δηλαδή αν αποκλείσω τους metrosexual, τους υπερβολικά μοδάτους, τζιοίνους που φκάλλουν το φρύδιν τζιαι κάμνουν αποτρίχωση πιο συχνά που μένα, τους κοκκαλιάριες τζιαι τους παχουλούς, τους ‘έχω φράντζα τζιαι ισιώνω την’, τους χώρκατους, τους αγενείς, τους φέροντας υφάκι ‘είμαι πολλύς σου’ τζιαι ‘ποθούν με ούλλες’, τους ‘cool’, τους λεφτάες τους απαίδευτους, τους ‘γαμώ τζιαι δέρνω’, τους ‘πολλά άντρες’ τους βαρετούς, τους ψιλομούττιες, τους άλουτους με το hair bun, τους στενόμυαλους, τους δήθεν διανοούμενους τζιαι γενικά τους fake, τους ‘πολλύν κακόν για το τίποτε’-τζιαι αν μείνω ως δαμέ- ποιοι εν που μεινίσκουν;

Don't mind the dream

Leftovers

That’s all I get

I walk around naked seeking your attention

And all you do is laugh

You fucker

Unidentified

Είμαι λλίο συγχισμένη σήμερα. Πόψε κατ'ακρίβειαν, την υπόλοιπη μέρα ήμουν μια χαρά. Επηρεάζει με τζιαι το Πάσχα νομίζω, όπως ούλλες οι γιορτές. Όι τόσον όσον τα Χριστούγεννα βέβαια με τους γνωστούς συνειρμούς περί αγάπης, ζεστασιάς, θαλπωρής κλπ αλλά πάλε. Γενικά οτιδήποτε επιβεβλημένα οικογενειακό τζιαι αγαπησιάρικο κάμνει να νιώθω περίεργα. Πόψε ερωτήσαν με τι θα κάμω Μεγάλο Σάββατο ακούεις τζιαι απάντησα...τίποτε. Είμαι λλίο συγχισμένη, εν όπως τη νύχτα που γυρίζει ο χρόνος που σε ρωτούν ούλλοι 'τι εννα κάμεις που εννα γυρίσει ο χρόνος'; Μετά έπιασα μιαν πρόσκληση για λαμπρατζιά τζιαι ένιωσα λες τζιαι είμαι δημοτικό. Τούτο ήταν το πιο εντυπωσιακό που τη νύχτα μου. Εν τούτο που κάμνουν οι τριαντάρηδες τωρά;
I'm torn between getting disgusted and getting despaired.

On birds

σχόλια (11)

Today I injured myself while trying to save two parrots from the rain. The cage slipped from my hands and in an elaborate effort to catch it I found four of my fingers trapped inside. I never thought my fingers could fit in actually. Oh and I injured my right thigh too. My fingers hurt. And my palm is kind of numb. Just thought that if I was a guy I wouldn't be able to jerk off right now.
Then again if I was a guy I'd be hitting on some really nice women and I'd be having sex tonight.

Go home

σχόλια (14)

So εν εκατάλαβα. Στην Κύπρο πού πρέπει να πάεις για να γνωρίσεις κόσμο; Γιατί εν τόσον couple-oriented place η Κύπρος; Γιατί κανένας εν σου μιλά επειδή εν ζευκαρωμένος τζιαι γιατί οι μη ζευκαρωμένοι εν τόσο ... Can't find the word. Γιατί ούλλοι λαλούν σου ότι 'εν που τες παρέες σου που εννα γνωρίσεις κανέναν'; Εν εκατάλαβα. Σοβαρά τωρά.

Three

σχόλια (14)

Sad things about being alone:

Trying to fasten a bracelet on your wrist for 15minutes and finally give up and go out without it.

Having no one to get you the bath robe to the bathroom when you’re already in the shower and forgot to take it.

No one there to complain about you losing a pound or two cos no one’s there to touch you.

Not again

Νομίζω ότι το laptop μου έσιει κάτι αλλά εν είμαι σίουρη. Βασικά σαν να υπολειτουργεί. Αρκεί πολλά. Πατώ έναν πράμα τζιαι αννίει μετά που 10". Same goes with typing. Ώσπου να εμφανιστούν τζίοινα που γράφω ξιχάνω τι ήθελα να πω. Το antivirus λαλεί μου τάχα ότι εν έσιει τίποτε. Φοούμαι ότι κάποιος εμπήκε μέσα τζιαι εννα μου κλέψει ούλλους τους κωδικούς. Έννεν παλιό laptop. Εν θέλω να το πάρω να το κοιτάξουν γιατί επίσης φοούμαι ότι εννα μου κλέψουν πράματα που πάνω. Έχω πολλά απόρρητα, ναι. Any thoughts?

I don't

I used to be an instinct person. I used to use arguments based on my faultless instinct. My choices were based on it; most of my decisions. I think I have the tendency to over or under-estimate my power. Or instinct in this case. It seems now that I can never be sure of the things I can or can’t do. Who am I to trust me anyway.

Lesson one: Focus. On something. Anything.

Writing helps. Writing helps. It helps. It does. Help.

How lovely*

So my birthday is coming up soon. And I’m sure I’ll remember at least three (3) things to be depressed about. No, at least five (5). Maybe more. Probably. Anyway, while I was doing my last cigarette for the day around 6.30, I was thinking that I’m rather disappointed with my friends. Then I thought that I shouldn’t be nagging about it and I should be thankful enough. Is there a feeling such as ‘thankful enough’? Do most people have issues with their friends or is it just me? I hope they do actually. I mean if someone knows the specific situation you are into, and so knows the intensity of the need of company you have, how come they say ‘maybe some other time’, go on a day trip or not drink with you. Ungrateful, grumpy, moody, possessive. And lonely. That one without a doubt.

It just occured to me. I'm back in the game.*

Buy me a moon